Dul­dýra­safnið er lista­verka­bók um íslenskar huldu­verur með mál­verkum eftir Arn­grím Sig­urðs­son. Verk­efnið náði að safna 100 pró­sent af sínu tak­marki á ein­ungis 24 klukku­stund­um.

Bók­in inni­heldur 34 myndir af íslenskum huldu­ver­um. Mynd­unum fylgja textar úr þjóð­sögum og forn­ritum sem lýsa útliti, hegðun og helstu ein­kennum dul­dýr­anna og því hvernig sam­skiptum þeirra er háttað við mennska nágranna sína.­Mynd­irnar í bók­inni eru olíu­mál­verk og er þeim ætlað að varpa nýju ljósi á sér­stæða ver­öld íslenskra furðu­fyr­ir­bæra.

 Ver­öld sem fáir hafa litið

Í Dul­dýra­safn­inu skyggn­umst við inn í ver­öld sem fæstir hafa augum lit­ið.Þar tekur á móti okkur furðu­legur félags­skapur dul­dýr­anna. Finn­gálkn­ið, blend­ingur manns og dýrs, öllum vargi skað­legri. Krák­inn; hinn risa­vaxni kol­krabbi sem nær­ist á frysti­tog­urum og flutn­inga­skip­um. Lyng­bak­ur­inn; ódauð­legt klækja­hveli sem flotið hefur um heims­ins höf í gervi eylands frá upp­hafi tím­ans. Trygg­lynd dag­tröll og mann­skæð nátt­tröll sem þvæl­ast um fáfarna vegi og fjar­læga fjalla­sali. Dverg­arnir og álfarnir sem búa í holtum og hæð­um. Til­ber­ar, galdra­send­ing­ar, mórar og huldu­landið Tröll­botna­land.Öll þessi furðu­fyr­ir­bæri og fleiri til, efn­is­ger­ast á síðum Dul­dýra­safn­ins.

Með hverri mynd fylgir texti sem er tekin beint úr sögnum og sjón­lýs­ingum og gefa þau inn­sýn inn í óra­víddir ímynd­un­araflsins á liðnum öld­um. Lýs­ing­arnar bregða upp mynd af menn­ing­unni og mann­líf­inu sem fram­kall­aði ver­urn­ar, fóstr­aði þær og hélt í þeim líf­inu fram á okkar daga.

Það tókst að safna fyrir útgáfu Dul­dýra­safns­ins á 24 klukku­stund­um.

 

Byrj­aði sem litil hug­detta

Við tókum Arn­grím tali og skyggnd­umst aðeins inn í hug­ar­heim lista­manns sem ákveður að gefa verkið sitt út sjálf­ur.

Getur þú sagt okkur frá Dul­dýra­safn­inu, hvaðan kom þessi hug­mynd og hvernig þró­að­ist hún?

„Dul­dýra­safnið byrj­aði sem lítil hug­detta sum­arið 2013.Ég var þá staddur í Vín­ar­borg, og hafði eytt frekar miklum tíma á nátt­úru­gripa­safn­inu; Nat­ur­hi­stor­isches Museum, við að teikna upp­stoppuð dýr. Ég hafði líka verið að kynna mér hóp mynd­list­ar­manna sem kenndu sig við draumaraun­sæi; ,, Phantastischen Real­ismus" en þeir voru uppá sitt besta á 6. og 7. ára­tugn­um. Þeir skil­greindu sig sem súr­r­ea­lista, en lögðu sér­staka áherslu á tækni­lega útfærslu mál­verk­anna sinna og sóttu efni­við í goð­sögu­legt mynd­mál, drauma og þjóð­sagna­ver­ur.Hug­dettan hlóð svo utaná sig með tím­an­um.

Ég grams­aði í þjóð­sagna­söfnum og sögum og eftir því sem ég las meira, því betur átt­aði ég mig á hversu flottur fantasíu­heimur þetta er sem hefur orðið til á Íslandi í gegnum ald­irn­ar.Ég vann svo útskrift­ar­verk­efnið mitt frá Lista­há­skól­anum í kringum furðu­ver­urn­ar, og kall­aði það Dul­dýra­safn­ið, en það var sería af 24 mál­verk­um, nokkrum teikn­ingum og einu lík­ani af til­bera. Ég hafði frá byrjun hugsað mér að setja verkin í bók og eftir útskrift fór ég að pæla í því hvernig væri best að koma því í kring. Ég vissi af Karol­ina Fund og hafði fylgst með nokkrum verk­efnum þar, og ákvað að láta reyna á að hóp­fjar­magna útgáf­una, sem svo gekk vonum fram­ar."

Þú náðir að fjár­magna bók­ina á ein­ungis 24 tímum á Karol­ina Fund og ert núna kom­inn með meira en tvö­falda þá upp­hæð sem þú stefndir að upp­haf­lega. Hvers vegna gengur þetta svona vel?

„Ég er ennþá að klóra mér í hausnum yfir því. Verk­efnið hefur fengið mjög góðar við­tök­ur, og ég held að það sé vegna sam­spils margra þátta. Fólk er for­vitið um áhuga­verðan heim sem hefur fallið í gleymsku og í öðru lagi tengir það við mynd­irnar og túlkun mína á efn­inu. Svo skemmir heldur ekki fyrir að bókin er á góðu verð­i."

Mælir þú með því að fólk sem hefur í hyggju að gefa út bók, að það geri það sjálft frekar en að leita til útgef­anda?

„Ég held að það fari mikið eftir því hvers­konar bók er verið að gefa út, hvort að það henti í sjálf­út­gáfu. Almennt held ég að það sé mjög góð leið, og ég mæli hik­laust með því. Sér­stak­lega fyrir lista­verka­bæk­ur. Þetta hefur verið mjög skemmti­legt og lær­dóms­ríkt ferli.Mig grunar að með til­komu hóp­fjár­mögn­unar þá munu fleiri höf­undar gefa út bæk­urnar sínar sjálf­ir.  Það er meiri vinna sem felst í þannig útgáfu, bæði þarf höf­undur að sjá um prent­un, dreif­ingu, bók­hald og svo alla kynn­ing­ar­vinnu sjálf­ur, en ef að útgáfan gengur vel, þá fær höf­und­ur­inn meira fyrir sinn snúð."

Hér er hægt að sjá verk­efnið á Karol­ina Fund .

Sagt verður frá völdu verk­efni sem leitað hefur að fjár­mögnun í gegnum Karol­ina Fund á hverjum laug­ar­degi á Kjarn­an­um.