Reglu­lega fæ ég tölvu­pósta og fyr­ir­spurnir frá fólki víðs vegar að þar sem ég er beðin um að veita holl­ráð og aðstoð, enda er ég yfir­gnæf­an­lega mik­il­væg og hæfi­leik­a­rík og er með svör við öllu. Ekk­ert af þessu er satt. En ég er góður hlust­andi og dug­leg að hugsa í lausn­um. Það er líka bara ákveð­inn léttir sem felst í því að játa fyrir öðrum syndir sínar og fá til baka: „Oh já, svo­leið­is, já ég hef lent í þessu lík­a.“ Því langar mig að deila nokkrum ráðum með ykk­ur, kæru les­end­ur, svo þið getið verið jafn frá­bær og ég.

• Geymdu ilm­kerti og eld­spýtu­stokk inn á baði. Það er fátt minna heill­andi en að dúndra úr sér einum hnull­ung og hafa svo húsið ang­andi langt fram eftir degi, sér­stak­lega ef þú býrð í oggu poggu stúd­íó­í­búð. En jafn­vel verra er að þurfa að fara fram, ná í kveikjara eða eld­spýtur og fara svo aftur inn á bað. Ef gestir eru við­staddir vita allir nákvæm­lega hvað þú varst að gera.
  
  
• Jóla­ljósa­ser­íur skulu settar upp í lok sept­em­ber og ekki teknar niður fyrr en þú getur vaknað með sól­inni. Jólin hafa í raun sára­lítið með þetta að gera, það er bara svo fjandi dimmt á þess­ari mold­ar­hrúgu sem skagar upp úr haf­inu að eitt­hvað verða menn til bragðs að taka til að draga úr skamm­deg­is­þung­lynd­inu. Ég er með eina hlýgula seríu í svala­dyr­unum mín­um. Þú veist, svo ég opni þær ekki og fleygi mér fram af.
  
  
• Hafðu ávallt til eins­konar sjúkra­kassa við tumbur­mönnum til­bú­inn áður en þú ferð að djamma. Settu fullan brúsa af vatni á nátt­borð­ið, fylltu ísskáp­inn af bláum Gatorade og taktu soja nagg­ana úr fryst­inum því þú ert ekki að fara að „elda“ neitt á morg­un. Ann­ars lend­irðu í því að þurfa að labba alla hund­rað metrana í háskóla­búð­ina á horn­inu með blóð­hlaupin augu og lík­amann að spila rúl­lettu milli nið­ur­gangs og upp­kasta. Svo skaltu hugsa til baka og velta þér uppúr öllum mis­tökum gær­kvölds­ins. En þú getur alla­vega huggað þig við þá stað­reynd að þú átt þetta allt saman gjör­sam­lega skilið.
  
  
• Vertu dug­leg að líta á björtu hlið­arn­ar. Ef þú verður ógeðs­lega þunn og manst svo allt í einu eftir pistl­inum sem þú átt að skila inn sam­dæg­urs hef­urðu alla­vega nógu góða ástæðu til að skrópa í skól­anum og sleppa því að fara í spinn­ing. „Æi, ég kemst ekki í dag. Ég er sko að skrifa pistil fyrir Mann­líf.“ Nei, Rut. Þú kemst ekki í spinn­ing í dag vegna þess að þú slátraðir hálfri vod­kaflösku og þambaðir rauð­vín í kringum þrjúleytið í nótt.
  
  
• Aldrei þamba rauð­vín.
  
  
• Hættu að drekka. Ég var edrú í rúmt ár fyrir gær­kvöldið en eins og sannur vís­inda­maður varð ég að taka A-B-A-B rann­sókn­ar­sniðið á þetta. Ég man ekki alveg hvernig það gengur fyrir sig en það er svona sirka svona: A: drekka mik­ið, fá djamm­visku­bit og þynnku. B: hætta að drekka. A: byrja aftur að drekka – fá djamm­visku­bit og þynnku. B: ákveða að hætta aftur að drekka. Mér sýn­ist nið­ur­stöð­urnar nokkuð aug­ljós­ar.
  
  

Þetta þarf ekki að vera flókn­ara, partur af því að verða full­orð­inn er ein­fald­lega að læra að drekka af ábyrgð og öryggi. Að læra að vera félags­lyndur og í stuði án þess að verða haus­laus, fá sér hvítvín með mat eða einn bjór eftir vinnu. Go big or go home á ekki alltaf við. Sér­stak­lega þegar þú leitar sökum þynnku í svaða­lega subbu­legan mat en vegna óþols fyrir glút­eni, laktósa og almennri ham­ingju verð­urðu bara ennþá veik­ari. Því ætla ég að afneita áfengi, flytj­ast til Tíbet og hug­leiða mig inn í innri frið. Eða þúst, bara taka því rólega og gera betur næst.