Bakkavararbræður metnir á 89 milljarða króna

Bræðurnir Ágúst og Lýður Guðmundssynir eru á meðal ríkustu manna Bretlands samkvæmt nýlegri úttekt. Undirstaða hins mikla auðs þeirra eru hlutabréf í Bakkavör, sem þeir misstu frá sér um tíma til íslenskra lífeyrissjóða og fjármálafyrirtækja en náðu yfirráðum á ný yfir á árinu 2016. Frá því að íslensku sjóðirnir seldu og þar til að Bakkavör var skráð á markað um ári síðar margfaldaðist virði félagsins.

Ágúst og Lýður Guð­munds­syn­ir, oft­ast kenndir við Bakka­vör, eru í 247. sæti yfir rík­ustu menn Bret­lands sam­kvæmt nýbirtum árlegum lista The Sunday Times. Bræð­urnir falla um 50. sæti á list­anum milli ára vegna þess að hluta­bréf í Bakka­vör, sem er skráð á hluta­bréfa­markað í Bret­landi, lækk­uðu um fjórð­ung milli ára.

Alls er sam­eig­in­legur auður bræðr­anna tveggja met­inn á 560 millj­ónir punda, 89 millj­arða króna, sam­kvæmt úttekt­inni. Í fyrra, þegar Ágúst og Lýður sátu í 197. sæti list­ans, voru þeir metnir á 700 millj­ónir punda, eða 111,3 millj­arða króna á núvirði. Auður þeirra hefur því skroppið saman um 22,3 millj­arða króna milli ára. Árið áður, 2017, hafði auð­ur­inn hins vegar vaxið gríð­ar­lega, eða um 550 millj­ónir punda, sem á núvirði er 87,5 millj­arðar króna. Á því ári einu saman stukku bræð­urnir upp um 688 sæti á lista The Sunday Times.

Í umfjöllun The Sunday Times um Bakka­var­ar­bræð­urna segir að Ágúst, sem er 54 ára, og Lýð­ur, sem er 51 árs, hafi alls hagn­ast um 158 millj­ónir punda, 25,1 millj­arð króna, með því að selja hluta­bréf í Bakka­vör þegar félagið var skráð á markað í Bret­landi á árinu 2017. Auk þess eigi þeir enn um helm­ing hluta­fjár í Bakka­vör, en mark­aðsvirði félags­ins í heild er nú um 702 millj­arðar króna, auk ann­ars konar eigna.

Bakka­vör er einn af stærstu fram­leið­endur örbylgju­mál­tíða og ann­arra til­búna rétta sem seldar eru til stærstu mat­vöru­versl­ana­keðja Bret­lands, á borð við Tesco, Marks & Spencer, Waitrose og Sains­bury. Hjá sam­stæð­unni starfa yfir 19 þús­und manns.

Voru stærstu eig­endur Kaup­þings

Bræð­urnir voru þunga­vigt­ar­leik­menn í íslensku við­skipta­lífi á bólu­ár­unum fyrir hrun. Þeir höfðu árum saman byggt upp mat­væla­fyr­ir­tækið Bakka­vör, sem þeir stofn­uðu á Sel­tjarn­ar­nesi á níunda ára­tugn­um, auk þess sem bræð­urnir höfðu breitt vel úr sér; voru stærstu ein­stöku eig­endur Kaup­þings, keyptu Sím­ann af rík­inu í stærstu einka­væð­ingu Íslands­sög­unn­ar, áttu trygg­inga­fé­lagið VÍS, fjár­mögn­un­ar­fyr­ir­tækið Lýs­ingu og meira að segja sinn eigin fjöl­mið­il, Við­skipta­blað­ið, sem þá var far­inn að koma út fjórum sinnum í viku og var með tugi starfs­manna inn­an­borðs.

Umsvif bræðr­anna fyrir hrun voru flest í gegnum fjár­fest­inga­fé­lagið Existu, mömmu und­ir­liggj­andi félag­anna, sem var skráð á markað en þeir áttu stærstan hluta í og stýrðu.

Dag­inn eftir fall Kaup­þings, snemma í októ­ber 2008, var 40 pró­sent hlutur Existu í Bakka­vör færður til nýs félags í eigu Ágústs og Lýðs, ELL 182 ehf. Félagið greiddi 8,4 millj­arða króna fyrir hlut­inn. Við­skiptin voru fjár­mögnuð með selj­enda­láni frá Existu. Ekki var greint frá því opin­ber­lega þegar þau áttu sér stað. Exista var almenn­ings­fé­lag þegar þetta var ákveðið í eigu þús­unda hlut­hafa. Ágúst og Lýð­ur, ásamt sam­starfs­mönnum sín­um, héldu um alla þræði í Existu á þessum tíma. Þegar upp komst um söl­una á hlutnum í Bakka­vör og að hún hefði verið fjár­mögnuð af Existu lét Ágúst meðal ann­ars hafa eftir sér í fréttum Stöðvar 2 að sú gagn­rýni sem hefði komið fram á kaupin væri ein­vörð­ungu til komin vegna van­þekk­ingar á mál­inu. „Þessi aðgerð er ein­göngu til þess fallin að eignir Bakka­varar út um allan heim hald­ist í höndum Íslend­inga og kröfu­hafar hafi aðgang að þeim“. Salan var hins vegar ógild á end­an­um, að und­ir­lagi kröfu­hafa, sem höfðu ekki sömu sýn og bræð­urnir á mál­ið. Sér­stakur sak­sókn­ari rann­sak­aði einnig söl­una. Það mál var síðar fellt niður og ekki þótti til­efni til að ákæra í því.

Staða Bakka­varar á þessum tíma var þannig að félagið var að nið­ur­lotum komið og þurfti á fjár­hags­legri end­ur­skipu­lagn­ingu að halda. Hinn mikli vöxt­ur, sem fólst aðal­lega í því að kaupa upp önnur fyr­ir­tæki í mat­væla­iðn­aði, oft á yfir­verði, hafði skilið Bakka­vör eftir afar skuld­sett.

Misstu eign­ar­hlut en réðu samt

Það flækti málið enn frekar að sumir lána­samn­ing­arnir við erlenda banka voru þess eðlis að þeir voru bundnir við að Lýður og Ágúst myndu stjórna Bakka­vör. Það þýddi að ef þeir misstu eign­ar­hlut sinn þá þyrftu þeir samt að stýra sam­steyp­unni áfram. Auk þess virð­ast bræð­urnir alltaf hafa haft mikið traust hjá þeim erlendu bönkum sem lánað hafa þeim fé. Full­trúar þeirra sögðu beint út við íslenska kröfu­hafa að þeir treystu engum á Íslandi nema Lýð og Ágústi.

Enn frek­ari flækjur urðu til vegna skulda­bréfa­út­gáfu Bakka­var­ar Group. Til ein­föld­unar er lík­lega best að útskýra upp­setn­ingu Bakka­var­ar-­sam­stæð­unnar þannig að rekstr­ar­fé­lagið Bakka­vör, sem átti eignir út um allan heim, skap­aði tekjur henn­ar. Rekstr­ar­fé­lagið og allar und­ir­liggj­andi eignir þess voru einnig veð­settar fyrir mörg hund­ruð milljón punda lánum sem Bakka­vör hafði tek­ið, að mestu leyti hjá erlendum stór­bönkum og Kaup­þingi, til að geta stækkað jafn hratt og raun bar vitni.

Fyrir ofan rekstr­ar­fé­lagið í skipu­rit­inu var síðan móð­ur­fé­lagið Bakka­vör Group. Það var í raun aðeins eign­ar­halds­fé­lag sem átti hlut í rekstr­ar­fé­lag­inu Bakka­vör. Þrátt fyrir að allar und­ir­liggj­andi eignir sam­stæð­unnar væru veð­settar fjár­mála­stofn­unum réðst Bakka­vör Group í útgáfu á margar millj­arða króna skulda­bréfa­flokki sem jók á skuldir sam­stæð­unn­ar.

Íslenskir líf­eyr­is­sjóðir og aðrir fag­fjár­festar keyptu alla útgáf­una. Þegar allt fór á hlið­ina hjá bræðr­un­um, Existu og Bakka­vör vökn­uðu þessir skulda­bréfa­kaup­endur upp við að þeir voru svo aft­ar­lega í kröfu­hafaröð­inni í Bakka­vör að lík­leg­ast myndu þeir aldrei fá krónu upp í kröfur sín­ar. Þannig skap­að­ist hvati til að reyna að semja á þann hátt að það myndi skila líf­eyr­is­sjóð­unum og öðrum kröfu­höfum Bakka­varar Group ein­hverju til baka.

Á grunni þess­ara hvata gerði Bakka­vör Group nauða­samn­ing í upp­hafi árs 2010. Í honum fólst að kröfu­haf­ar, að mestu leyti Arion banki og skulda­bréfa­eig­endur á borð við líf­eyr­is­sjóð­ina, tóku yfir félagið en bræðr­unum var gefið tæki­færi til að greiða kröfu­höf­unum til baka fyrir mitt ár 2014. Gengi það eftir myndu bræð­urnir fá 25 pró­senta eign­ar­hlut í Bakka­vör.

Bakka­vör Group var stærsta fyr­ir­tæki á Íslandi miðað við veltu árið 2011. Þá nam velta fyr­ir­tæk­is­ins 312 millj­örðum króna og var um 20 millj­örðum króna meiri en hjá Act­a­vis Group, hinum alþjóð­lega ris­anum sem var með höf­uð­stöðvar á Íslandi á þessum tíma. Nú hafa höf­uð­stöðvar beggja fyr­ir­tækj­anna verið færðar úr landi. Til að átta sig á stærð­argráðunni var þriðja stærsta fyr­ir­tæki lands­ins á þeim tíma Mar­el. Velta þess árið 2011 var um 108 millj­arðar króna, eða um þriðj­ungur af því sem Bakka­vör Group velti. Það var því aug­ljós­lega eftir miklu að slægj­ast með því að ná yfir­ráðum yfir Bakka­vör Group.

Slæmur rekstur tryggði fjórð­ungs­hlut

Í upp­hafi árs 2012 var orðið aug­ljóst að for­sendur nauða­samn­ing­anna myndu ekki halda. Hrá­vöru­verð hafði hækkað mikið mán­uð­ina á undan og inn­kaup fyr­ir­tækja innan Bakka­var­ar­sam­stæð­unnar þyngst. Á sama tíma gekk erf­ið­lega fyrir Bakka­vör að velta þessum hækk­unum út í verð á þeim vörum sem sam­steypan fram­leið­ir. Því var ákveðið að breyta kröfum í nýtt hluta­fé. Til að fá bræð­urna til að sam­þykkja þá aðgerð, sem ella hefðu getað haldið Bakka­vör í her­kví fram á sum­arið 2014, var fall­ist á að leyfa þeim að kaupa fjórð­ungs­hlut í félag­inu.

Á aðal­fundi Bakka­varar Group í maí 2012 voru þessar breyt­ingar og ýmsar aðrar sam­þykkt­ar. Í stuttu málið yrði kröfum kröfu­hafa Bakka­varar Group breytt í hlutafé í breska rekstr­ar­fé­lagi sam­stæð­unn­ar, íslenska Bakka­vör Group yrði slitið og bræð­urnir myndu fá að kaupa fjórð­ungs­hlut í breska félag­inu og hlut­hafa­sam­komu­lag sem tryggði þeim meiri­hluta stjórn­ar­manna í Bakka­vör, sem gert hafði verið í aðdrag­anda nauða­samn­inga árið 2010, yrði fellt úr gildi.

Fjórð­ungs­hlut­inn fengu bræð­urnir að kaupa á fjóra millj­arða króna. Innra virði Bakka­varar miðað við eig­in­fjár­stöðu sam­stæð­unnar var um 20 millj­arðar króna og því ljóst að bræð­urnir voru að greiða minna en eina krónu fyrir hverja nafn­virðis krónu. Þeir voru sem sagt að fá góðan samn­ing.

Sá góði vilji sem kröfu­haf­arnir sýndu bræðr­unum á þessum aðal­fundi vakti athygli. Mesta athygli vakti lík­leg­ast að líf­eyr­is­sjóð­irn­ir, sem voru stórir kröfu­haf­ar, hafi sam­þykkt þessa nið­ur­stöðu. Bræð­urnir Lýður og Ágúst höfðu nefni­lega kostað þá meira fé en nokkur ann­ar.

Auk þess virð­ast margir innan líf­eyr­is­sjóða­kerf­is­ins vera sam­mála um að skulda­bréfa­út­gáfa Bakka­varar Group hafi verið ein sví­virði­leg­asta mis­notkun á trú­girni og oft á tíðum barns­legri ein­feldni sjóð­anna sem átti sér stað fyrir hrun. Bréfin voru enda seld á tóma skel þar sem allar und­ir­liggj­andi eignir Bakka­varar Group voru veð­settar upp í topp hjá öðrum kröfu­höf­um. Þá er ótalin sú til­raun þeirra að reyna að halda eignum sínum á kostnað kröfu­hafa.

Í kjöl­far aðal­fund­ar­ins fóru bræð­urnir á fullt í að kaupa hlutafé ann­arra hlut­hafa. Og þeir buð­ust til að greiða þeim í reiðu­fé. Til­boðið á þeim tíma var um 70 aurar á hverja nafn­virð­is­krónu. Þeir sem að mál­inu komu á sínum tíma full­yrða að féð sem bræð­urnir buðu hafi ekki verið lánsfé frá fjár­mála­stofn­un­um. Mikið var því rætt um hvaðan þeir hefðu fengið slíka fjár­muni, enda virt­ust þeir til­búnir með marga millj­arða króna í hand­rað­an­um.

Miklar arð­greiðslur til aflands­fé­laga

Það hefði ekki átt að koma neinum á óvart að Lýður og Ágúst væru með mikið fé á milli hand­anna. Hol­lenska félagið sem þeir áttu, Bakka­bra­edur Hold­ings B.V., sem hélt á eign­ar­hlutum þeirra í Existu og Bakka­vör, hafði greitt þeim miklar arð­greiðslur á upp­gangs­ár­unum fyrir hrun. Í skýrslu rann­sókn­ar­nefndar Alþingis kom fram að það félag hefði verið á meðal þeirra aðila sem þáðu hæstar arð­greiðslur allra félaga í eigu Íslend­inga á þessum tíma. Alls fékk félagið tæpa níu millj­arða króna í arð­greiðslur á árunum 2005 til 2007.

Ágúst og Lýður voru á meðal stærstu eigenda Kaupþings fyrir bankahrun.
Mynd: Úr safni

Afar erfitt hefur verið að nálg­ast upp­lýs­ingar um hvernig þeim arð­greiðslum var ráð­staf­að. DV greindi frá því vorið 2013 að félagið væri enn starf­andi en skuld­aði um 67 millj­arða króna í lok árs 2011. Eignir þess voru nán­ast eng­ar. Undir öllum eðli­legum kring­um­stæðum væri svona félagi, sem aug­ljós­lega var ein­vörð­ungu til utan um hluta­bréfa­eign í Existu sem nú er verð­laus, slit­ið. Í frétt DV kom fram að sam­kvæmt hol­lenskum lögum þurfi tveir kröfu­hafar félaga þar í landi að krefj­ast gjald­þrots yfir því. Eini kröfu­hafi Bakka­bra­edur Hold­ing B.V. sem vitað er um er Arion banki. Bank­inn hafði reynt að ganga á hol­lenska félagið en ekk­ert gengið vegna þessa ákvæðis lag­anna. Bræð­urnir áttu hol­lenska félagið í gegnum kýp­verskt félag, Bakka­bra­edur Hold­ing Stra­tegic Invest­ments Limited. Mikil banka­leynd hefur ríkt á Kýpur og nán­ast ómögu­legt hefur reynst að verða sér úti um árs­reikn­inga félaga sem eru skráð þar.

Í Panama­skjöl­unum

Kjarn­inn greindi frá því um miðjan maí 2016 að Bakka­var­ar­bræð­urnir áttu að minnsta kosti sex félög sem skráð eru til heim­ilis á Bresku Jóm­frú­areyj­un­um. Þær upp­lýs­ingar eru fengnar úr Panama­skjöl­un­um. Litlar sem engar upp­lýs­ingar eru um hvers konar starf­semi er í félög­unum í skjöl­un­um. Þar er ekki að finna neina lána­samn­inga þeirra við önnur félög, yfir­lit yfir hverjar eignir félag­anna sex hafa verið né hver til­gangur þeirra er. Kjarn­inn sendi Ágústi og Lýð, og Bjarn­freði Ólafs­syni, spurn­ingar um félögin sex í aðdrag­anda þess að málið var opin­ber­að. Þar var meðal ann­ars spurst fyrir um hvaða eignir væru í umræddum félög­um, hvort upp­runi þeirra fjár­muna sem þar eru vistaðir hafi verið á Íslandi og hvort fé hafi farið úr þeim til félaga eða ein­stak­linga á Íslandi.

Þar var einnig spurt hvort eignir félag­anna sex hefðu verið á meðal þeirra eigna sem upp­gefnar voru í skuldupp­gjörum bræðr­anna og félaga í þeirra eigu við kröfu­hafa sem fram hafi farið á und­an­förnum árum. Spurt var af hverju félögin væru með heim­il­is­festi á Bresku Jóm­frú­areyj­un­um, hvar þau hafi greitt skatta og gjöld og hvort allir skattar og gjöld hafi verið greidd­ir. Engin svör bár­ust við fyr­ir­spurn Kjarn­ans.

Gegn­sæið er þó meira á Íslandi en á Kýpur og í Panama. Í gegnum opin­ber gögn sem send voru inn til fyr­ir­tækja­skrár var því hægt að bræð­urnir virt­ust hafa aðgang að miklu fé. Og þeir komu með það heim til Íslands í unn­vörp­um.

Nýttu sér fjár­fest­ing­ar­leið­ina

Leiðin sem bræð­urnir not­uðu til að koma fénu heim var fjár­fest­ing­ar­leið Seðla­banka Íslands. Virði evr­anna sem þeir áttu í erlendum félögum hafði þegar auk­ist um 50 pró­sent í krónum talið vegna geng­is­falls íslensku krón­unnar og fjár­fest­ing­ar­leiðin bauð upp á um 20 pró­senta við­bót­ar­virð­is­aukn­ingu. Þeir voru því mættir á bruna­út­sölu.

Tvö félög í eigu bræðranna, Korkur Invest og BV Fin­ance, voru nýtt í þennan gjörn­ing. BV Fin­ance kom með 463 millj­ónir króna í júlí 2012 og Korkur gaf síðan út skulda­bréf upp á þrjá millj­arða króna í ágúst sama ár og var með heim­ild til að gefa út að minnsta kosti millj­arð til við­bót­ar. Til að fá að taka þátt í fjár­fest­ing­ar­leið­inni þarf að koma með sömu upp­hæð inn í landið án afslátt­ar. Því er ljóst að Lýður og Ágúst fluttu mikið fé inn í íslenskt hag­kerfi árið 2012.

Bræðr­unum varð strax ágengt í þeirri við­leitni sinni að bæta vel við fjórð­ungs­hlut­inn sem þeir fengu til að byrja með. Líf­eyr­is­sjóður Starfs­manna rík­is­ins seldi þeim strax sinn hlut. Haukur Haf­steins­son, fram­kvæmda­stjóri sjóðs­ins, sagði við Frétta­blaðið að til­boðið hefði komið í gegnum ótengdan aðila og að trún­aður ríkti um efni hans fyrst um sinn. Lýður og Ágúst voru ekki þeir einu sem söfn­uðu sér hlutum á þessum tíma, en þeir voru langstór­tæk­ast­ir. Þeir settu sig í sam­band við nokkur smærri fjár­mála­fyr­ir­tæki og létu þau leggja inn til­boð fyrir sig og altalað var á mark­aðnum hverjir stæðu að baki þeim.

Þann 27. sept­em­ber 2012 var síðan hald­inn hlut­hafa­fundur í Bakka­vör Group til að slíta félag­inu. Þegar kom að honum áttu bræð­urnir þegar rúm­lega 30 pró­sent í rekstr­ar­fé­lag­inu sem undir því hvíldi, og ber nú nafnið Bakka­vör Group. Á meðal þeirra aðila sem höfðu einnig selt þeim eign­ar­hluti var þrotabú Glitn­is. Verðið sem þeir voru farnir að greiða fyrir hvern hlut fór þó hægt og bít­andi hækk­andi og var komið yfir eina krónu fyrir hverja nafn­virð­is­krónu.

Í kjöl­far slit­anna mátti ekki lengur stunda við­skipti með „gömlu“ hluta­bréfin í Bakka­vör án und­an­þágu Seðla­bank­ans heldur þurftu slík við­skipti að fara fram í Bret­landi og með hluti í breska rekstr­ar­fé­lag­inu Bakka­vör. Áður en það gerð­ist bættu Lýður og Ágúst þó dug­lega við sig. Þeir keyptu meðal ann­ars hluti Íslands­sjóða (sjóðs­stýr­ing­ar­fyr­ir­tækis í eigu Íslands­banka), MP banka og minni líf­eyr­is­sjóða. Verðið sem þeir greiddu fyrir var komið upp í meira en 1,5 krónur á hlut. Alls náðu bræð­urnir að tryggja sér um 38 pró­senta hlut með þessum hætti. Þeir sem þekkja vel til á mark­aðnum voru sam­mála um að með­al­verð í öllum þessum við­skiptum hafi verið um ein króna á hlut. Sam­kvæmt því hafa bræð­urnir greitt um átta millj­arða króna fyrir 38 pró­senta hlut sinn.

Þegar Bakka­var­ar­bræður hófu gegnd­ar­laus upp­kaup á hlutum í Bakka­vör mynd­aði hópur íslenskra aðila, fyrrum kröfu­hafa Bakka­varar sem hafði tapað gríð­ar­legum fjár­hæðum á við­skiptum við félag­ið, blokk á móti bræðr­unum með rúm­lega 50 pró­sent eign­ar­hlut. Á meðal þeirra sem til­heyrðu þeirri blokk eru Arion banki, sem átti um 34 pró­sent, Líf­eyr­is­sjóður verzl­un­ar­manna og Gildi líf­eyr­is­sjóð­ur. Auk þess voru Almenni líf­eyr­is­sjóð­ur­inn, Sam­ein­aði líf­eyr­is­sjóð­ur­inn og Stafir líf­eyr­is­sjóðir hluti af blokk­inni. For­svars­menn hennar hafa sagt að það sé væg­ast sagt ólík­legt að nokkur þeirra muni selja hlut sinn til bræðr­anna. Aðrir eig­endur í Bakka­vör eru meðal ann­ars vog­un­ar­sjóð­ur­inn Burlington Loan Mana­gement Ltd. sem eign­að­ist um fimm pró­senta hlut með upp­kaupum á kröfum og hluta­fé. Sá sjóður er einnig á meðal stærstu eig­enda Klakka, sem áður hét Exista.

Sögðu norna­veiðar eiga sér stað á Íslandi

Ástandið á milli þess­ara blokka var lengi vel, væg­ast sagt, eld­fimt. Það end­ur­spegl­að­ist vel á fyrsta stjórn­ar­fund­inum sem hald­inn var í Bakka­vör eftir að gamla móð­ur­fé­lag­inu var slitið haustið 2012. Arion-blokkin gerði þar kröfu um að fá að skipa stjórn­ar­for­mann félags­ins, en Lýður Guð­munds­son sat þá í því sæti. Fyrir því færði hún tvenns konar rök: Í fyrsta lagi gengi ekki að bræð­urnir héldu tveimur valda­mestu stöð­unum innan Bakka­var­ar-­sam­stæð­unn­ar, en Ágúst er for­stjóri henn­ar. Í öðru lagi töldu aðilar í blokk­inni í besta falli óþægi­legt að Lýður sæti sem stjórn­ar­for­maður vegna ákæru sem sér­stakur sak­sókn­ari gaf út á hendur honum vegna hluta­fjár­aukn­ingar í Existu, sem hann hlaut síðar dóm. Arion-blokkin taldi að sú staða gæti skaðað félagið í Bret­landi og því væri það Bakka­vör ekki til fram­dráttar að hann gegndi stöð­unni á meðan málið væri leitt til lykta. Bræð­urnir hafa á hinn bóg­inn selt þá sögu í Bret­landi, með góðum árangri, að norna­veiðar eigi sér stað á Íslandi. Þar þurfi að hengja ein­hvern fyrir það sem gerð­ist og þeir, ásamt öðrum, séu fórn­ar­lamb þeirrar kröfu.

Þeir voru ekki sáttir við til­lög­una og bentu á að þeir, sem stærstu ein­stöku eig­endur Bakka­var­ar, ættu rétt á for­manns­sæt­in­u. 

Frá árinu 2013 var unnið að end­ur­fjár­mögnun Bakka­var­ar. Þegar henni yrði lokið átti alltaf að setja félagið í sölu­ferli. Ljóst var á sam­tölum við þá sem höfðu komið að rekstri Bakka­varar fyrir hönd fyrrum kröfu­hafa félags­ins að þá myndu bræð­urnir vilja finna ein­hvern sem er þeim hlið­hollur til að kaupa hlut Arion banka og líf­eyr­is­sjóð­anna. Þeir sem voru stærstir í þeirri blokk sögðu hins vegar alltaf í einka­sam­tölum að þeir myndu vilja selja hæst­bjóð­anda, og ræddu þá um sam­keppn­is­að­ila Bakka­varar á borð við Greencore eða Two Sisters, sem myndu ná ein­hverri sam­þætt­ingu í rekstri sínum með kaup­un­um.

Og þannig stóðu mál þangað til snemma árs 2016.

Eru þátt­tak­endur í íslensku við­skipta­lífi

Í jan­úar 2016 var send til­kynn­ing til fjöl­miðla um að BG12 ehf., félag í eigu Arion banka, Líf­eyr­is­sjóðs verzl­un­ar­manna, Gildi líf­eyr­is­sjóðs, fleiri minni líf­eyr­is­sjóða og fag­fjár­festa hefði selt 46 pró­sent hlut sinn í breska félag­inu Bakka­vör Group til félags sem er í eigu bræðr­anna Ágústs og Lýðs og banda­rískra fjár­fest­inga­sjóða í stýr­ingu hjá The Baupost­Group L.L.C. Kaup­verðið nam 147 millj­ónum punda, eða 27,3 millj­örðum króna. Sam­ein­aði líf­eyr­is­sjóð­ur­inn og dótt­ur­fé­lag Klakka seldu jafn­framt sinn fimm pró­sent hlut í Bakka­vör Group og má ætla að kaup­verðið hafi verið um þrír millj­arðar króna. Kaup­endur skuld­bundu sig til að leggja fram kauptil­boð í alla aðra útistand­andi hluti í félag­inu, rétt um ell­efu pró­sent, á sömu kjör­um.

Bræð­urnir og með­fjár­festar þeirra höfðu því eign­ast 89 pró­sent í Bakka­vör og skuld­bundið sig til að kaupa þau ell­efu pró­sent sem upp á vant­ar. Kaup­verðið á þeim hluta var um 6,5 millj­arðar króna.

Ágúst og Lýð­ur, ásamt með­fjar­festum sín­um, voru því að kaupa 62 pró­sent hlut í Bakka­vör á 36,8 millj­arða króna. Áður höfðu þeir eign­ast 38 pró­sent fyrir átta millj­arða króna. Virði Bakka­varar hafði því tæp­lega þre­fald­ast frá því að Líf­eyr­is­sjóður starfs­manna rík­is­ins og fleiri seldu bræðr­unum hlut sinn í Bakka­vör Group árið 2012.

Bræð­urnir höfðu end­ur­heimt fyr­ir­tækið sem þeir stofn­uðu á Suð­ur­nesj­unum á níunda ára­tug síð­ustu aldar end­ur­skipu­lagt, end­ur­fjár­magnað og án þess að upp­runa­legir kröfu­hafar þess hafi fengið nema brota­brot af þeim pen­ingum sem þeir lán­uðu eða fjár­festu í félag­inu til baka.

Og 2017 Bakka­vör skráð á markað í Bret­landi. Þá nam verð­mið­inn á því meira en þre­­földu kaup­verði af BG12 ehf., eða rúm­­lega einum millj­­arði punda, jafn­­virði um 159 millj­­arða króna á núvirði.

Bræð­urnir hafa líka stundað við­skipti á Íslandi. Haustið 2017 keyptu þeir, Kvika og hópur ann­arra einka­fjár­festa, færslu­hirð­ing­ar­fyr­ir­tækið Korta­þjón­ust­una á eina krónu eftir að það hafði ratað í alvar­legan lausa­fjár­vanda vegna gjald­þrots breska flug­fé­lags­ins Mon­arch. Sam­hliða lagði þessi hópur fyr­ir­tæk­inu til um 1,5 millj­arð króna í nýtt hluta­fé.

Eft­ir­hrunsárin hafa þó ekki bara verið ein stans­laus sig­ur­ganga. Lýður hlaut átta mán­aða fang­els­is­dóm fyrir sinn hlut í því að senda ranga til­­kynn­ingu til fyr­ir­tækja­­skrár í hinu svo­­kall­aða Exista-­­máli. Þá var til­­kynnt um hluta­fjár­­aukn­ingu upp á 50 millj­­arða í lok árs 2008, en aðeins var greitt fyrir það um einn millj­­arður króna.

Þessi umfjöllun byggir að hluta á bók­inni Kaupt­hink­ing – Bank­inn sem átti sig sjálfur, sem kom út haustið 2018. 

Við þurfum á þínu framlagi að halda

Þú getur tekið beinan þátt í að halda úti öflugum fjölmiðli.

Við sem vinnum á ritstjórn Kjarnans viljum hvetja þig til að vera með okkur í liði og leggja okkar góða fjölmiðli til mánaðarlegt framlag svo við getum haldið áfram að vinna fyrir lesendur, fyrir fólkið í landinu.

Kjarninn varð níu ára í sumar. Þegar hann hóf að taka við frjálsum framlögum þá varð slagorðið „Frjáls fjölmiðill fyrir andvirði kaffibolla“ til og lesendur voru hvattir til að leggja fram í það minnsta upphæð eins kaffibolla á mánuði.

Mikið vatn hefur runnið til sjávar á þeim níu árum sem Kjarninn hefur lifað. Í huga okkar á Kjarnanum hefur þörfin fyrir fjölmiðla sem veita raunverulegt aðhald og taka hlutverk sitt alvarlega aukist til muna.

Við trúum því að Kjarninn skipti máli fyrir samfélagið.

Við trúum því að sjálfstæð og vönduð blaðamennska skipti máli.

Ef þú trúir því sama þá endilega hugsaðu hvort Kjarninn er ekki allavega nokkurra kaffibolla virði á mánuði.

Vertu með okkur í liði. Þitt framlag skiptir máli.

Ritstjórn Kjarnans: Sunna Ósk Logadóttir, Þórður Snær Júlíusson, Erla María Markúsdóttir, Arnar Þór Ingólfsson, Eyrún Magnúsdóttir og Grétar Þór Sigurðsson.


Já takk, ég vil styrkja Kjarnann!
Meira eftir höfundinnÞórður Snær Júlíusson
Meira úr sama flokkiFréttaskýringar