Trygg­inga­sjóður inn­stæðu­eig­enda í Bret­landi (FSCS) hefur selt eft­ir­stand­andi kröfur sínar á hinn gjald­þrota banka Kaup­þing Sin­ger & Fried­lander (KFS). Alls fékk sjóð­ur­inn 17,8 millj­ónir punda fyrir eft­ir­stand­andi kröfur sínar þegar þær voru seldar til Tavira Securities Limited. John Glen, einn aðstoð­ar­fjár­mála­ráð­herra Bret­lands, til­kynnti breska þing­inu um þessa þróun með skrif­legri til­kynn­ingu sem var birt á mánu­dag.

Þar með lýkur beinum afskiptum rík­is­sjóðs Bret­lands af Kaup­þingi, tæpum ell­efu árum eftir að þau hófust í banka­hrun­inu þegar breska ríkið ákvað að lána trygg­inga­sjóðnum svo hann gæti greitt fyrir flutn­ing á inn­lánum þeirra 157 þús­und við­skipta­vina sem nýtt höfðu sér Edge-­net­reikn­inga Kaup­þings til að ávaxta inn­lán sín yfir til hol­lenska bank­ans ING. 

Alls lán­aði rík­is­sjóður Bret­lands trygg­inga­sjóðnum 2,6 millj­arða punda til að standa undir þeim greiðslum sem hann þurfti til þessa. Á móti eign­að­ist hann kröfur á þrotabú KFS.

Trygg­inga­sjóð­ur­inn hefur end­ur­greitt þessa upp­hæð til breska rík­is­sjóðs­ins auk vaxta upp á 146 millj­ónir punda. Útgreiðslur úr þrota­búi Kaup­þing Sin­ger & Fried­lander til rík­is­sjóðs Bret­lands fyrir síð­ustu greiðsl­una námu 421 millj­ónum punda.  

Hinn erlendi net­reikn­ing­ur­inn

Ices­a­ve-­reikn­ing­anna þekkja flest­ir, og þau vanda­mál sem þeir náðu að baka íslenskri þjóð. Ástæða þess að þeir ollu þeim skaða sem þeir gerðu var að starf­semi Lands­banka Íslands í Bret­landi, sem tók á móti inn­lán­unum sem söfn­uð­ust, var í úti­búi frá íslenska móð­ur­bank­an­um. 

Því féll ábyrgð á lág­marks­greiðslum á inn­stæð­unum sem þurfti að greiða út við þrot Lands­banka Íslands á íslenska trygg­inga­sjóð inn­stæðu­eig­enda, sem átti ekki fyrir þeim. Bretar og Hol­lend­ingar ákváðu að greiða út lág­markastrygg­ing­una og reyna svo að rukka Ísland. Úr varð Ices­ave málið sem leyst­ist á end­anum fyrir EFTA-­dóm­stólnum snemma árs 2013, þar sem því var hafnað að Ísland  hefði brotið geg Evr­óputil­skipun um inn­stæðu­trygg­ingar með því að greiða ekki eig­endum Ices­ave reikn­inga lág­marks­inn­stæðu­trygg­ingu. Þrotabú Lands­bank­ans átti á end­anum fyrir öllum greiðsl­unum og kláraði að greiða þær í jan­úar 2016. Ind­riði Þor­láks­son, fyrr­ver­andi ráðu­neyt­is­stjóri í fjár­mála­ráðu­neyt­inu sem mikið að Ices­a­vemál­inu, hélt því fram að greiðslur frá Íslandi í gjald­eyri vegna inn­stæðna í úti­búum Lands­banka Íslands í Bret­landi og Hollandi hafi á end­anum verið 53,5 millj­örðum króna umfram þann höf­uð­stól sem ríkin höfðu yfir­tek­ið. 

Edge-­reikn­ing­arnir

Kaup­þing tók einnig þátt í því að bjóða mjög háa vexti fyrir net­inn­lán til að verða sér úti um laust fé á síð­ustu miss­erum starf­semi sinn­ar. Það var gert í gegnum Kaupt­hing Edge net­reikn­ing­anna. Sá banki gerði það hins vegar í gegnum dóttu­fé­lög, meðal ann­ars Kaup­þing Sin­ger & Fried­lander í Bret­landi. Því voru inn­lánin ekki á ábyrgð hins íslenska Trygg­inga­sjóðs inn­stæðu­eig­enda heldur sjóða í þeim löndum þar sem dótt­ur­fé­lögin störf­uð­u. 

Þann 8. októ­ber 2008 ákvað breska fjár­mála­eft­ir­litið (FSA) að banna Kaup­þing Sin­ger & Fried­lander að taka við nýjum inn­lánum og ákvörð­unin átti að taka gildi síðar þennan sama dag. Í kjöl­farið voru Edge net­reikn­ing­arnir fluttir til hol­lenska bank­ans ING Direct N.V. Þessi ákvörðun var tekin til að vernda almanna­hags­muni og tryggja stöð­ug­leika breska fjár­mála­kerf­is­ins, sam­kvæmt skjölum frá breskum eft­ir­lits­stofn­un­um, við aðstæður þar sem FSA taldi að Kaup­þing Sin­ger & Fried­lander upp­fyllti ekki lengur skil­yrði fyrir starfs­leyfi til að taka við inn­lán­um. 

Klukkan 14:49 þennan sama dag, 8. októ­ber 2008, var Kaup­þing Sin­ger & Fried­lander settur í greiðslu­stöðv­un. Dag­inn eftir féll móð­ur­bank­inn, Kaup­þing á Ísland­i. 

Þann 20. októ­ber 2009 komst breskur dóm­stóll að þeirri nið­ur­stöðu að flutn­ingur Edge inn­lán­anna frá Kaup­þingi Sin­ger & Fried­lander hefði verið bæði mál­efna­legur og lög­leg­ur.