Sig­urður Ingi var ekki aug­ljós kandídat sem leið­togi í íslenskum stjórn­mál­um. Hann var fyrst kos­inn á þing árið 2009, varð vara­for­maður Fram­sókn­ar­flokks­ins árið 2013 og fyrst ráð­herra þegar rík­is­stjórn þess flokks og Sjálf­stæð­is­flokks var mynduð eftir vor­kosn­ingar 2013, undir for­sæti Sig­mundar Dav­íðs Gunn­laugs­son­ar. Hann var, til að byrja með, bæði sjáv­ar­út­vegs- og land­bún­að­ar­ráð­herra og umhverf­is- og auð­linda­ráð­herra, en sleppti síð­ara ráðu­neyt­inu til Sig­rúnar Magn­ús­dóttir í lok árs 2014. 

Skömmu eftir að Sig­urður Ingi tók við völdum lét hann frá sér stór­yrtar yfir­lýs­ing­ar. Á meðal þeirra var sú að það væri mik­il­vægt að umhverf­is­mál væru ekki and­stæða atvinnu­mála og að hann ætl­aði að skoða hvort umhverf­is­ráðu­neytið væri ekki ein­fald­lega óþarft. Hægt væri að færa mála­flokka þess inn í önnur ráðu­neyti. Katrín Jak­obs­dótt­ir, nú for­sæt­is­ráð­herra, sagði á þeim tíma að til­laga Sig­urðar Inga væri „tíma­skekkja“. Í nær­mynd af Sig­urði Inga sem birt­ist í DV í júní 2013, undir fyr­ir­sögn­inni „Hann er gam­al­dags þurs“, var haft eftir ónafn­greindum aðila úr heimi stjórn­mál­anna að hann væri að „byrja lang­verst allra ráð­herr­anna í rík­is­stjórn­inni. Hann er búinn að valda rík­is­stjórn­inni miklu tjóni og hefur orðið þess vald­andi að það er byrjuð að mynd­ast andúð á rík­is­stjórn­inni í gras­rót­ar­hreyf­ingum og alls ekki bara flokkspóli­tísk. Hann virð­ist ekki höndla þetta nýja hlut­verk vel og segir ítrekað ranga hlut­i.“

Klúð­urs­legt kvóta­frum­varp

Sam­kvæmt stjórn­ar­sátt­mála rík­is­stjórnar Sig­mundar Dav­íðs átti að gera breyt­ingar á stjórn fisk­veiða á kjör­tíma­bil­inu sem hófst árið 2013. Vinna átti með til­­lögu sátta­­nefnd­­ar­innar svoköll­uðu sem starf­aði kjör­­tíma­bilið á und­an, þar sem lagt var til að samn­ings­bundin rétt­indi um nýt­ingu afla­heim­ilda taki við af var­an­­legri úthlut­un.

Sig­urði Inga gekk hins vegar brös­ug­lega að koma frum­varpi um breyt­ingar á fisk­veiði­stjórn­un­ar­kerf­inu vegna ágrein­ings milli stjórn­ar­flokk­anna tveggja um hver ætti að fara með for­ræði yfir fisk­veiði­kvót­an­um. 

Árið 2014 sagð­ist hann ætla að leggja fram frum­varp sem fæli í sér að gerðir yrðu nýt­inga­samn­ingar til 23 ára við þáver­andi hand­hafa afla­heim­ilda. Það frum­varp komst ekki í gegnum Sjálf­stæð­is­flokk­inn sem vildi ekki að ríkið eign­að­ist veiði­heim­ild­irnar á end­an­um. Stjórn­ar­and­stöð­unni á þeim tíma fannst að sama skapi útgerð­unum vera gefin allt of langur tími.

Á end­anum var frum­varpið ekki lagt fram eftir að hafa verið í vinnslu í á annað ár.

„Tals­vert flókið að eiga pen­inga á Ísland­i“

Þegar komið var fram í mars 2016 var staða Sig­urðar Inga í íslenskri póli­tík nokkuð veik. Fylgi Fram­sókn­ar­flokks­ins, sem hafði verið sig­ur­veg­ari kosn­ing­anna 2013, hafði rúm­lega helm­ing­ast og mæld­ist um tólf pró­sent. Rík­is­stjórnin var gríð­ar­lega óvin­sæl, ein­ungis 35,9 pró­sent lands­manna treystu henn­i. 

Í mjög óvin­sælli rík­is­stjórn var Sig­urður Ingi einn óvin­sæl­asti ráð­herr­ann. Í könnun sem gerð var fyrir Frétta­blað­ið, Stöð 2 og Vísi í mars 2016 sögð­ust ein­ungis þrjú pró­sent aðspurðra treysta hon­um.  

Á þessum tíma var komið fram að eitt­hvað stórt myndi opin­ber­ast varð­andi aflandseignir Íslend­inga í þætti Kast­ljóss sem sýndur var 3. apríl 2016 og byggði á Panama­skjöl­un­um. Nokkrum dögum áður en að hann var sýndur var tekið við­­tal við Sig­­urð Inga. Þar varði hann aflands­fé­laga­eign ríkra Íslend­inga og sagði að það væri „auð­vitað tals­vert flókið að eiga pen­inga á Ísland­i“. Þegar hann var spurður að því hvort í lagi væri að eiga pen­inga á Tortóla svar­aði hann því til að „ein­hvers staðar verða pen­ing­­arnir að ver­a.“

Hösk­uldur kynnir óvart nýja rík­is­stjórn

Opin­berun Panama­skjal­anna, stærstu mót­mæli Íslands­sög­unnar og afsögn Sig­mundar Dav­íðs sem for­sæt­is­ráð­herra settu fylgi Fram­sókn­ar­flokks­ins niður í 6,9 pró­sent. 

Það var því ekki við sér­stak­lega eft­ir­sókn­ar­verðar aðstæður sem Sig­urður Ingi tók við leið­toga­hlut­verk­inu í rík­is­stjórn. Það var við­eig­andi á end­anum að hann fékk ekki einu sinni að til­kynna það sjálf­ur. Hösk­uldur Þór­halls­son, þáver­andi sam­flokks­maður Sig­urðar Inga, gerði það óvart skömmu áður en Sig­urður Ingi og Bjarni Bene­dikts­son ætl­uðu að gera það, hald­andi að þeir væru þegar búnir að ræða við frétta­menn. Fyrir vikið varð til nýyrðið Hösk­uld­ar­við­vörun (ís­lenskum á enska hug­tak­inu spoiler alert) sem er notað til að vara fólk við að ljóstra eigi upp ein­hverju sem ger­ist t.d. í sjón­varps­þætti sem við­kom­andi hefur ekki séð.

Sú breyt­ing var einnig gerð á rík­is­stjórn­inni á sama tíma að Lilja Alfreðs­dóttir var gerð að utan­þings­ráð­herra, og hófst þá form­leg stjórn­mála­þátt­taka henn­ar.

Stjórn sem byrj­aði í líf­róðri

Eng­inn sem horfði á Sig­urð Inga og Bjarna koma niður tröpp­urnar í Alþing­is­hús­inu, og mæta her­skara inn­lendra og erlendra blaða­manna, hefur upp­lifað að Sig­urði Inga liði vel í nýja hlut­verk­inu. Hann var flótta­legur og gat illa svarað spurn­ingum á meðan að Bjarni brást með reiði og árás­ar­girni við þeim spurn­ingum sem hann fékk. Ljóst var öllum sem á horfðu að nýja rík­is­stjórnin myndi róa líf­róður næstu daga. 

Allt stefndi í djúpa stjórn­málakreppu og hið djúpa sár sem var á þjóð­arsál­inni eftir banka­hrunið hafði rifnað upp á gátt á ný. En rík­is­stjórnin náði að tóra þessa fyrstu daga. Og í júní, byrj­aði Evr­ópu­meist­ara­mótið í knatt­spyrnu þar sem íslenska karla­lands­liðið tók þátt í loka­móti í fyrsta sinn. Og vann að margra mati mótið án þess að vinna það í eig­in­legri merk­ing­u. 

Frammi­staða lands­liðs­ins, og athyglin sem hún fékk, bjarg­aði rík­is­stjórn­inni. Þjóðin ein­fald­lega kaus að gleyma henni stund­ar­korn. Það sást ágæt­lega þegar Sig­urður Ingi flutti sína einu þjóð­há­tíð­ar­ræðu sem for­sæt­is­ráð­herra þann 17. júní þetta ár, víg­girtur frá fólk­inu sem hann átti að þjóna. 

Sam­herjar urðu and­stæð­ingar

Hug­myndin var alltaf sú að Sig­urður Ingi myndi halda stólnum heitum fyrir Sig­mund Davíð þangað til að hægj­ast færi um. Hann neit­aði því ítrekað að ætla að bjóða sig fram gegn hinum umdeilda for­manni á flokks­þingi sem til stóð að halda í aðdrag­anda kosn­inga haustið 2016. Það breytt­ist þó eftir mið­stjórn­ar­fund á Akur­eyri þann 10. sept­em­ber, þar sem Sig­mundur Davíð flutti rúm­­lega klukku­­tíma langa ræðu studdur glærum með sterku mynd­­máli þar sem hann fór yfir stöðu stjórn­­­mála, árangur sinn og það sem hann telur vera þaul­­­skipu­lagða aðför að sér. Þátt­tak­endur í þeirri meintu aðför eru stórir leik­endur í alþjóða­fjár­­­mála­­kerf­inu og fjöl­miðlar víða um heim.

Sig­­urður Ingi hélt líka þar ræðu þar sem hann greindi frá því að hann treysti sér ekki til að starfa áfram sem vara­­for­­maður flokks­ins eftir kom­andi flokks­­þing vegna sam­­skipta­örð­ug­­leika í for­ystu Fram­­sókn­­ar­­flokks­ins.

Átta dögum fyrir flokks­þingið til­kynnti Sig­urður Ingi að hann myndi bjóða sig fram til for­manns og vann á end­anum með 370 atkvæðum gegn 329 atkvæðum Sig­mundar Dav­íðs. Þessi atburður var upp­hafið að enda­lokum Sig­mundar Dav­íðs í Fram­sókn, en ári síðar klauf hann sig fá og stofn­aði Mið­flokk­inn.

Fram­sókn beið afhroð í kosn­ing­unum sem fylgdu á eftir og var póli­tískt geisla­virk­ur. Það vildi eng­inn flokkur ann­ars en Sjálf­stæð­is­flokk­ur­inn mynda með honum rík­is­stjórn vegna þess sem á undan hafði geng­ið. 

Mýkri ásýnd og varð stjórn­tækur að nýju

Ári síðar var kosið aftur og nú var Sig­urður Ingi búinn að mýkja ímynd flokks­ins nægj­an­lega. Eftir kosn­ing­arnar 2017 var mynduð for­dæma­laus rík­is­stjórn íhalds­samra flokka þvert yfir hið póli­tíska lit­róf og Sig­urður Ingi varð sam­göngu- og sveit­ar­stjórn­ar­ráð­herra. 

Rík­is­stjórnin náði þeim árangri að vera sú fyrsta sem sat heilt kjör­tíma­bil sem meiri­hluta­stjórn frá árinu 2007 og eftir valda­setu sem ein­kennd­ist að stóru leyti af bar­áttu við kór­ónu­veiru­far­aldur á flestum víg­stöðvum þá héldu stjórn­ar­flokk­arnir velli, og bættu meira að segja sam­eig­in­lega við sig fylgi. Í könnun sem gerð var skömmu fyrir kosn­ingar var Sig­urður Ingi annar af tveimur leið­togum stjórn­mála­flokka sem fleiri lands­menn sögð­ust bera traust til en van­treysta. Hinn var Katrín Jak­obs­dóttir for­sæt­is­ráð­herra. 

Afslöppuð og loðin kosn­inga­taktík Fram­sókn­ar­flokks­ins, sem var rekin með yfir­skrift­inni „Er ekki bara best að kjósa Fram­sókn?“, sem lagði áherslu á þá öfga- og áreynslu­lausu mála­miðlun að flokk­ur­inn væri milli­vegur milli and­stæðra fylk­inga í sam­fé­lag­inu, skot­gekk. Fram­sókn bætti við sig fimm þing­mönn­um, fékk næstum 18 pró­sent atkvæða og varð næst stærsti flokkur lands­ins að nýju. Á sama tíma töp­uðu hinir stjórn­ar­flokk­arnir báðir fylgi frá kosn­ing­unum á und­an.

Eftir að rík­is­stjórnin end­ur­nýj­aði sam­starfið sitt fékk Fram­sókn einn ráð­herra til og Sig­urður Ingi gat farið fram á að búið yrði til ofur­ráðu­neyti utan um sig, svo­kallað inn­við­a­ráðu­neyt­i. 

Sig­urður Ingi var kom­inn langan veg frá því þegar hann stóð, sveittur og óör­ugg­ur, í tröppum Alþing­is­húss­ins sem einn óvin­sæl­asti stjórn­mála­maður lands­ins að kynna rík­is­stjórn sem Hösk­uldur Þór­halls­son var þegar búinn að opin­ber­a. 

Besta mæl­ing í átta ár

Fyrstu sex mán­uðir þessa kjör­tíma­bils hafa liðið nokkuð smurt fyrir Fram­sókn­ar­flokk­inn. Í mars birti Gallup könnun sem sýndi fylgi Fram­sókn­ar­flokks­ins í 18,1 pró­senti, því mesta sem flokk­ur­inn hafði mælst með í átta ár.

Nýjasta könnun Gallup sýndi að fylgið hafði ekki hagg­ast sem neinu nem­ur. Og framundan voru sveit­ar­stjórn­ar­kosn­ingar þar sem Fram­sókn ætl­aði að nýta með­byr­inn til að ná aftur sterkri stöðu í Reykja­vík undir for­ystu Ein­ars Þor­steins­son­ar, fyrr­ver­andi frétta­manns. Mikil bjart­sýni ríkti í her­búðum flokks­ins sem hef­ur, í gegnum tíð­ina, tek­ist betur en nokkrum öðrum að end­ur­upp­götva sig þegar til­veru hans hefur bein­línis verið ógnað eftir röð póli­tískra axar­skafta sem leitt hafa til ein stafa fylgis í könn­un­um. Fram­sókn kemur alltaf aft­ur, í ein­hverjum nýjum bún­ingi.

Svo hélt flokk­ur­inn sam­kvæmi í tengslum við Bún­að­ar­þing Íslands, og allt einu var hann búinn að grafa sér nýja holu. 

Afdrifa­rík mót­t­taka

Hefð er fyrir því að sumir stjórn­mála­flokkar haldi ein­hvers­konar sam­kvæmi í kringum Bún­að­ar­þing Bænda­sam­taka Íslands og bjóði for­ystu­mönnum þeirra, og öðr­um. Þingið var sett síð­ast­lið­inn fimmtu­dag og í mót­töku sem Fram­sókn­ar­flokk­ur­inn hélt fyrir fund­ar­menn um kvöldið urðu tvö atvik sem áttu eftir að draga dilk á eftir sér. 

Í fyrsta lagi spurði Lilja Alfreðs­dótt­ir, vara­for­maður Fram­sókn­ar­flokks­ins, Gunnar Þor­geirs­son, for­mann Bænda­sam­tak­anna: „Gunn­ar, hvað ert þú að gera hér­?“. Þegar Gunnar gerði til­raun til að faðma Lilju stöðv­aði hún þær aðfarir og í sam­tali við Vísi sagð­ist Gunnar hafa túlkað mót­tök­urnar þannig að Lilja hefði verið að vísa honum á dyr. Lilja sagði í sam­tali við Morg­un­blaðið að hún hefði verið að grín­ast og sem kona í stjórn­málum hefði hún ekki mik­inn áhuga á faðm­lög­um. Gunnar og Lilja hafa deilt á und­an­förnum árum vegna mál­efna Garð­yrkju­skól­ans á Reykj­um, sem Lilja færði undir Land­bún­að­ar­há­skól­ann í tíð sinni sem mennta­mála­ráð­herra.

Atvikið þótti heilt yfir óheppi­legt, en ekki þess eðlis að það muni hafa, að minnsta kosti til skamms tíma, áhrif á stöðu Lilju sem ráð­herra í rík­is­stjórn. Og stjórn­ar­and­staðan hefur látið það ver­a. 

Hitt atvikið var verra, og verður ekki látið ótalið. Þegar Vig­dís Häsler, fram­­­kvæmda­­­stjóri Bænda­­­sam­­­taka Íslands, vildi fá for­ystu­fólk úr Fram­sókn­ar­flokknum til að taka mynd með sér þar sem hún „plank­aði“ á meðan að það hélt á henni á Sig­urður Ingi að vísað til Vig­dísar sem „hinnar svört­u“. 

Algjört bull reynd­ist satt

Umfjöllun um upp­á­kom­una birt­ist fyrst í Orð­inu á göt­unni á Eyj­unni, slúð­ur­vett­vangi sem heyrir undir DV þar sem skrifað er nafn­laust, á sunnu­dag klukkan 15:30. Klukku­tíma og þremur mín­útum síðar birt­ist frétt á vef DV þar sem Ing­veldur Sæmunds­dótt­ir, póli­tískur aðstoð­ar­maður Sig­urðar Inga til margra ára, þvertók fyrir að yfir­maður hennar hefði við­haft rasísk ummæli. „Þetta er algjört bull,“ sagði Ing­veld­ur. Hún hefði verið edrú og staðið við hlið Sig­urðar Inga þegar til stóð að taka umrædda mynd með Vig­dísi. Ing­veldur sagði að Sig­urði Inga hefði ekki lit­ist vel á hug­mynd­ina og sagt að hann vildi ekki halda á Sjálf­stæð­is­manni.

Þessi við­brögð reynd­ust ekki eld­ast vel þegar Vig­dís gaf sjálf út yfir­lýs­ingu á mánu­dag þar sem hún sagði að „afar sær­andi ummæli“ hefðu verið látin falla og að hún hefði heyrt þau, sem og fleira starfs­­­­fólk Bænda­­­­sam­tak­anna. Hún sagði að hún hefði aldrei talið að hún þyrfti að setj­­­­­ast niður og skrifa yfir­­­lýs­ingu af þessu tagi. „Að­­stoð­­ar­­maður ráð­herr­ans var ekki við hlið hans þegar ummælin voru látin falla, eins og hún hefur haldið fram en myndir úr þess­­ari mynda­­töku sýna það án alls vafa. Það er sær­andi þegar reynt er að gera lítið úr upp­­lifun minni og þegar bein­línis rangar skýr­ingar eru not­aðar við það. Ég stend með sjálfri mér þegar kemur að þessu, ég veit hvað ég heyrði, ég veit hvað var sagt. Ég neita að bera ábyrgð á þeim orðum sem ráð­herr­ann við­hafði í minn garð. Duldir for­­dómar eru gríð­­ar­­legt sam­­fé­lags­mein og grass­era á öllum stigum sam­­fé­lags­ins. Þeir smætta verk ein­stak­l­inga og gjörðir niður í lit eða kyn.“

„Óvið­ur­kvæmi­leg orð“

Sig­urður Ingi og aðstoð­ar­menn hans höfðu ekki svarað fjöl­miðla­fólki allan sunnu­dag og mánu­dag. Eftir yfir­lýs­ingu Vig­dísar brást hann þó við og  birti stöðu­upp­færslu á Face­book, fjórum dögum eftir að ummælin voru látin falla og sóla­hring eftir að fjöl­miðlar fjöll­uðu fyrst um þau. Þar sagð­ist hann hafa tamið sér að koma jafnt fram við alla. „En mér verður á eins og öðr­­­um. Það þykir mér mið­­­ur. Í kvöld­verð­­­ar­­­boði  Fram­­­sóknar fyrir full­­­trúa á Bún­­­að­­­ar­­­þingi síð­­­ast­liðið fimmt­u­­­dags­­­kvöld, lét ég óvið­­­ur­­­kvæmi­­­leg orð falla í garð fram­­­kvæmda­­­stjóra Bænda­­­sam­tak­anna. Á þeim orðum biðst ég inn­­i­­­legrar afsök­un­­­ar. Í líf­inu er maður alltaf að læra á sjálfan sig. Sárt er þó að sá lær­­­dómur bitni á til­­­f­inn­ingum ann­­­arra.“ 

Ing­veld­ur, aðstoð­ar­kona hans sem hafði sagt að atvikið sem Sig­urður Ingi baðst afsök­unar á hefði aldrei átt sér stað, svar­aði fyr­ir­spurn RÚV á þann veg að hún hefði svarað DV að hún hefði verið að „segja frá því sem ég heyrði og varð vitni að og var það ekki borið undir ráð­herra.“

Hafi Sig­urður Ingi haldið að þessi afsök­un­ar­beiðni myndi lægja öld­urn­ar, líkt og Evr­ópu­mótið í knatt­spyrnu gerði fyrir sex árum síð­an, þá mis­reikn­aði hann stöð­una illi­lega. 

Stjórn­ar­and­staðan lét for­sæt­is­ráð­herra svara fyrir ummælin í þing­inu á mánu­dag, sem hún gerði en sýni­lega án mik­illar ánægju. Þar var Katrín meðal ann­ars spurð hvort hún myndi fara fram á afsögn Sig­urðar Inga, en svar­aði þeirri spurn­ingu ekki beint. Þá var á það bent að ummæli for­manns Fram­sókn­ar­flokks­ins væru í and­stöðu við siða­reglur þing­manna og ráð­herra og áreitni í skiln­ingi laga um jafna með­­­ferð óháð kyn­þætti og þjóð­ern­is­­upp­­runa. Því féllu þau undir bann við mis­­munun sam­­kvæmt lög­­­um.

Ung­liða­hreyf­ingar stjórn­ar­and­stöðu­flokka köll­uðu eftir afsögn Sig­urðar Inga. Ung­liða­hreyf­ing Fram­sókn­ar­flokks­ins, sem stundum hefur látið sig póli­tísk hneyksl­is­mál varða, líkt og hún gerði í des­em­ber 2020 þegar Bjarni Bene­dikts­son var grip­inn í sam­kvæmi í Ásmund­ar­sal á meðan að þjóðin sætti sam­komu­tak­mörk­un­um, hefur hins vegar ekki gert það. Að minnsta kosti enn. 

Það getur gerst að „við skítum stundum upp á bak“

Brynja Dan Gunn­ars­dótt­ir, vara­þing­maður Fram­sókn­ar­flokks­ins sem er ætt­leidd frá Srí Lanka, mætti í Morg­un­út­varp Rásar 2 í gær­morgun til að ræða ummæli Sig­urðar Inga. Hún sagði hann hafa hringt í sig til að ræða málið þar sem hann sagð­ist „fullur iðr­unar og svekkt­astur út í sjálfan sig.“ Sjálft hefði hún ekki orðið fyrir for­dómum í starfi sínu fyrir Fram­sókn, allir væru mann­legir og það gæti gerst að „við skítum stundum upp á bak.“ Þá skipti máli hvernig fólk hreinsi upp eftir sig og bæti sitt ráð.

Rík­is­stjórn­ar­fundur fór fram í gær. Eftir hann sátu frétta­menn ýmissa miðla fyrir ráð­herr­unum og á dag­skrá var ein­ungis eitt mál: ummæli Sig­urðar Inga. 

Ásmundur Einar Daða­son, sam­flokks­maður hans, sagði við mbl.is Sig­urður Ingi hefði „svarað fyrir þetta með sinni yfir­lýs­ingu og því sem þar er og ég tek undir það sem í henni er. Hann sér eftir þessu og sýnir þarna ákveðna mann­lega hlið og við gerum öll mis­tök. Maður sem ekki gerir mis­tök hann hættir að vera mað­ur. Það er bara mann­legt og við höfum rætt þetta og ég ber fullt traust til hans.“ 

Erfitt mál í Sjálf­stæð­is­flokknum

Katrín Jak­obs­dóttir for­sæt­is­ráð­herra sagð­ist ekki hafa rætt málið við Sig­urð Inga en að hún hafi orðið döpur þegar hún las stöðu­upp­færslu Vig­dísar um mál­ið. Ekki hafi verið til umræðu innan Vinstri grænna að slíta stjórn­ar­sam­starf­inu ef Sig­urður Ingi myndi ekki segja af sér. Í Frétta­blað­inu í morgun sagði hún að þegar ráð­herrar fylgja ekki siða­reglum ráð­herra þurfi „hann að meta stöðu sína, enda ábyrgð á störfum og hátt­semi hjá honum sjálf­um.“

Málið er erfitt fyrir ráða­menn í Sjálf­stæð­is­flokkn­um, þar sem þeir þekkja Vig­dísi per­sónu­lega. Hún var meðal ann­ars aðstoð­ar­maður Jóns Gunn­ars­sonar þegar hann var ráð­herra á árinu 2017 og var starfs­maður þing­flokks Sjálf­stæð­is­flokks­ins um tíma á síð­asta kjör­tíma­bili. Brynjar Níels­son sagði ummælin hafa verið „klúð­urs­leg“, Þór­dís Kol­brún Reyk­dal Gylfa­dóttir utan­rík­is­ráð­herra sagði að Sig­urður Ingi þyrfti að gera upp við sig hvort afsök­un­ar­beiðni hans dygði til og Áslaug Arna Sig­ur­björns­dótt­ir, háskóla-, iðn­að­ar- og nýsköp­un­ar­ráð­herra sagði ummælin vera „al­var­leg“.

Bjarni Bene­dikts­son sagði ummælin „dæma sig sjálf og þetta er bara mjög óheppi­legt atvik“. Hann bætti við að það væri alfarið ákvörðun Sig­urðar Inga hvort hann myndi segja af sér. Ég ætla ekki að fara að leggja neitt á mig til að hjálpa til við það.“ Ummælin hafa vakið athygli, meðal ann­ars vegna þess að Sig­urður Ingi tók upp hansk­ann fyrir Bjarna þegar kröfur voru um afsögn hans fyrir að fara í sam­kvæmi í Ásmund­ar­sal í des­em­ber 2020 á sama tíma og harðar sam­komu­tak­mark­anir voru í gildi. Hann sagði við RÚV á annan í jólum það ár að málið hefði ekki áhrif á stjórn­ar­sam­starfið og kall­aði ekki á afsögn Bjarna.

Sam­an­dregið þá er uppi sú staða að eng­inn ráð­herra sam­starfs­flokka Fram­sóknar hafa tekið beint upp hansk­ann fyrir hann og sagt að hann þurfi ekki að segja af sér.

Vildi ekki svara spurn­ingum en fann ekki bíl­inn

Sig­urður Ingi sjálfur neit­aði að svara spurn­ingum frétta­manna fyrir utan ráð­herra­bú­stað­inn og vís­aði í yfir­lýs­ingu sína frá því á mánu­dag. Þess í stað fór hann undan í flæm­ingi, neit­aði að svara hvort hann myndi axla ábyrgð með ein­hverjum hætti en lenti í vand­ræð­um, fann ekki ráð­herra­bíl­inn sinn og fram­lengdi með því afar vand­ræða­legar aðstæð­ur­. Hann mætti svo í beina útsend­ingu í kvöld­fréttum RÚV, neit­aði að end­ur­taka hvað hann hefði sagt, sagð­ist upp­lifa traust innan þings og sæi ekki til­efni til að segja af sér.

Þing­menn stjórn­ar­and­stöðu­flokk­anna ósk­uðu eftir því á þingi í gær að fá að ræða rasísk ummæli Sig­urðar Inga og nokkuð skýrt að þeir munu krefja inn­við­a­ráð­herr­ann skýrra svara á þeim vett­vangi fyrr eða síð­ar. 

Á meðan að Sig­urður Ingi þegir þurfa aðrir ráð­herr­ar, þing­menn og flokks­menn Fram­sóknar að svara fyrir hvort flokk­ur­inn sé rasískur eða ekki. 

Næstu dagar munu ráða því hvort nýjasta end­ur­reisn Fram­sókn­ar, sem hófst fyrir nákvæm­lega sex árum þegar Sig­urður Ingi varð for­sæt­is­ráð­herra, og hefur skilað flokknum á fórnar slóðir í fylgi á meðal þjóð­ar­inn­ar, sé nú búin að ná hápunkti sín­um. Og framundan sé dýfa.

Fyrir ligg­ur, hið minnsta, að rasísk ummæli hans um lit­ar­haft fram­kvæmda­stjóra Bænda­sam­taka Íslands hefur laskað Sig­urð Inga Jóhanns­son og Fram­sókn, að minnsta kosti um stund­ar­sak­ir.