Í könnun sem Mask­ína vann fyrir Stund­ina kom fram að 72,5 pró­­­­sent lands­­­­manna vildu að Sig­ríður segi af sér emb­ætti.  Spurt var „Finnst þér að Sig­ríður Á. And­er­­sen­dóms­­­­mála­ráð­herra eigi að segja af sér ráð­herra­­­­dómi eða á hún að sitja áfram sem dóms­­­­mála­ráð­herra?“

Vör­uðu ráð­herra ítrekað við

Van­­traust­s­til­lagan kom í kjöl­far þess að umboðs­­maður Alþing­is ­sendi bréf til stjórn­­­­­skip­un­­­ar- og eft­ir­lits­­­nefndar. Þar kom fram að hann myndi ekki hefja frum­­­­kvæð­is­rann­­­­sókn á mál­inu í ljósi yfir­­­­stand­andi umfjöll­unar dóm­stóla og Alþingis um mál­ið. Hann gerði hins vegar nokkrar veiga­­­­miklar athuga­­­­semdir við máls­­­­með­­­­­­­ferð­ina, meðal ann­­­­ars þá að hann teldi að sá tveggja vikna frest­­­­ur, sem ráð­herra hefur ítrekað borið við að hafi haft áhrif á mög­u­­­­leika hennar til að rann­saka mál­ið, hafi ekki átt við í því til­­­­­­­felli.

Að auki benti hann sér­­­­stak­­­­lega á skyldu sér­­­­fræð­inga ráðu­­­­neyt­is­ins til að veita ráð­herra ráð­­­­gjöf, til að tryggja að ákvarð­­­­anir hans séu lögum sam­­­­kvæmt og að öll stjórn­­­­­­­sýsla ráð­herra og ráðu­­­­neytis sé í sam­ræmi við ólög­­­­festa rétt­­­­mæt­is­­­­reglu stjórn­­­­­­­sýslu­rétt­­­­ar. Ráð­herra hafi í þessu til­­­­viki verið veitt sú ráð­­­­gjöf, en minnst þrír sér­­­­fræð­ingar ráðu­­­­neyt­is­ins ráð­lögðu  Sig­ríði ítrekað við því að breyt­ingar á lista Lands­rétt­­­­ar­­­­dóm­­­­ara og sá ófull­nægj­andi rök­­­­stuðn­­­­ingur sem þeim breyt­ingum fylgdi gæti verið brot á stjórn­­­sýslu­lög­um, eins og síðar kom á dag­inn.

Til­lagan felld

Til­­lagan var tekin fyrir á Alþingi 6. mars. Þar var hún felld. ­At­kvæði féllu þannig að 33 voru á móti til­­­lög­unni, 29 með­­­­­fylgj­andi og einn sat hjá, Berg­þór Óla­­­son Mið­­­flokki.

Tveir þing­­­menn Vinstri grænna, Rósa Björk Brynj­­­ólfs­dóttir og Andrés Ingi Jóns­­­son, studdu til­­­lögu um van­­­traust, en aðrir stjórn­­­­­ar­­­þing­­­menn voru á mót­i.

Í kjöl­farið hefur því verið haldið fram, meðal ann­­ars af vara­­for­­manni Sjálf­­stæð­is­­flokks­ins, að stjórn­­­ar­­meiri­hlut­inn telji nú 33 þing­­menn en ekki þá 35 sem sitja á þingi fyrir stjórn­­­mála­­flokk­anna þrjá sem mynda rík­­is­­stjórn.

Fá bætur

Áður­nefndur dómur Hæsta­réttar var í málum þar sem Ást­ráður Har­alds­­­­­son og Jóhannes Rúnar Jóhanns­­­­­son, sem urðu báðir af dóm­­­­­ara­­­­­sæti í Lands­rétti vegna ákvörð­unar Sig­ríð­­­­­ar, stefndu rík­­­­­inu vegna ákvörð­unar henn­ar.

Þeir eru báðir starf­andi lög­­­­­­­­­menn og lögðu ekki fram nein gögn sem gátu sýnt fram á fjár­­­­­hagstjón vegna ákvörð­unar ráð­herra. Skorað var á þá fyrir dómi að leggja fram skatt­fram­­­­­töl og þar með upp­­­­­lýs­ingar um tekjur sínar þannig að unnt væri að taka afstöðu til þess hvort þeir hefðu beðið „fjár­­­­­tjón vegna þeirra ákvarð­ana dóms­­­­­mála­ráð­herra sem um ræðir í mál­in­u“. 

Hvor­ugur þeirra gerði slíkt og þess vegna var íslenska ríkið sýknað af við­­­­­ur­­­­­kenn­ing­­­­­ar­­­­­kröfu um fjár­­­­­tjón. Íslenska rík­­­­inu var hins vegar gert að greiða þeim miska­bæt­­­­ur. 

Tveir aðrir menn sem voru á lista dóm­­­­­nefndar yfir þá sem átti að skipa dóm­­­­­ara höfð­uðu ekki slík mál. Annar þeirra, Jón Hösk­­­­­ulds­­­­­son hér­­­­­aðs­­­­­dóm­­­­­ari, sendi hins vegar kröfu á íslenska ríkið eftir að dómur Hæsta­réttar lá fyrir þar sem hann krafði það um skaða- og miska­bætur vegna skip­unar í Lands­rétt. Þeirri kröfu var ekki svarað og í kjöl­farið höfð­aði Jón mál.

Jón krafð­ist þess að fá bætt mis­­­­­mun launa, líf­eyr­is­rétt­inda og ann­­­­­arra launa­tengdra rétt­inda dóm­­­­­ara við Lands­rétt ann­­­­­ars vegar og hér­­­­­aðs­­­­­dóm­­­­­ara hins veg­­­­­ar. Jón krafð­ist þess að fá þennan mun greiddan út starfsævi sína, eða í níu ár. Lands­rétt­­­­­ar­­­­­dóm­­­­­arar fá 1,7 millj­­­­­ónir króna í laun á mán­uði en hér­­­­­aðs­­­­­dóm­­­­­arar 1,3 millj­­­­­ónir króna.

Eiríkur Jóns­son ákvað að fylgja í fót­­­spor Jóns snemma á þessu ári og stefndi rík­­­inu. Hann er fæddur árið 1977 og er því rúm­­lega fer­tugur að aldri. Eiríkur átti því um 27 ár eftir á vinn­u­­­­­­mark­aði þegar skipað var í Lands­rétt miðað við hefð­bund­inn eft­ir­­­­­­launa­ald­­­­­­ur.

Í októ­ber komst Hér­aðs­dómur Reykja­víkur að þeirri nið­ur­stöðu að íslenska ríkið þyrfti að greiða mönn­unum tveimur bætur vegna ólög­mætra athafna dóms­mála­ráð­herra. 

Hér­­aðs­­dómur Reykja­víkur dæmdi Jóni fjórar millj­­ónir króna í skaða­bæt­­ur, 1,1 milljón króna í miska­bætur auk þess sem rík­inu var gert að greiða 1,2 milljón króna máls­­kostnað hans. 

Dóm­­ur­inn féllst á bóta­­skyldu rík­­is­ins gagn­vart Eiríki en hann mun þurfa að höfða skaða­­bóta­­mál til að inn­­heimta þá bóta­­skyldu. Ríkið greiddi 1,2 milljón króna máls­­kostnað hans.