Einnig grunar mig að reglu­verk í kringum gervi­greind og þjálfun gervi­greind­ar­kerfa verði á dag­skránni, enda sýnir sig sífellt betur að slík kerfi læra og festa í sessi mis­munun og vit­leysur sem fyrir eru í gögn­unum sem þau eru þjálfuð með. Þau eiga til dæmis erf­ið­ara með að þekkja hör­unds­dökk and­lit en bleik; hafna frekar starfs­um­sóknum frá konum en körlum; og eru fljót að læra ra­is­ma á Twitter.

Þau eru þannig alveg jafn­-skeikul og við mann­fólk­ið! Vand­inn er sá að það er ólík­leg­ara að við gerum ráð fyrir því: Hvernig gæti tölva verið for­dóma­full? Hún er jú bara reikni­vél? Vand­inn er sá að ef við kennum reikni­vél að reikna rangt, þá mun hún gera það - af meiri full­komnun en jafn­vel skeik­ul­ustu menn!

Hæpið er hæpið

Þekkt kenn­ing segir að álitið á tækninýj­ungum rísi og falli eftir svo­kall­aðri „hæp­kúrfu“. Ráð­gjafa­fyr­ir­tæk­ið G­ar­tner hef­ur ­form­fest og gert sér mat úr þess­ari kenn­ingu, en í stuttu máli segir hún að heim­ur­inn hafi miklar vænt­ingar til tækninýj­unga þegar þær eru nýjar, svo falli vænt­ing­arnar þegar þær ganga ekki eftir eins hratt og vonir stóðu til, en rísi síðan aftur og nái jafn­vægi þegar tæknin hefur tekið út nægi­legan þroska.

Ég held að tvær mest hæp­uð­u ­tækninýj­ungar síð­ustu ára, sýnd­ar­veru­leik­inn og nýjasta bylgja gervi­greind­ar­tæki séu komnar yfir­ hæp­heið­ina og falli nú í dal von­brigð­anna næstu 2-3 ár. Að venju munu margir þeir sem vinna að þess­ari tækni helt­ast úr lest­inni þegar ferða­lagið lítur út eins og eyði­merk­ur­ganga bæði hvað varðar fjár­mögnun og við­skipta­vini. Þessi tækni mun hins vegar snúa aftur af krafti innan 5 ára og þá með raun­veru­leg og sönnuð við­skipta­tæki­færi og nota­gildi. Á Íslandi skiptir þetta mestu máli hvað sýnd­ar­veru­leik­ann varð­ar, enda tals­verð reynsla, þekk­ing og þróun í gangi varð­andi hann hér síð­ustu ár. CCP dró þegar í land í lok þar síð­asta árs og sprota­fyr­ir­tæki sem hafa verið að vinna á þessu sviði hafa mörg hver verið tví­stíg­andi um fram­hald­ið. Von­andi verður samt eitt­hvað eftir af þess­ari þekk­ingu og þróun þegar tæki­færin koma fyrir alvöru.

Þroskað sprotaum­hverfi

Íslenska sprotaum­hverfið hefur þroskast mjög mikið á síð­ustu árum. Fram­boð á fjár­magni hefur verið betra og jafn­ara en lík­lega nokkru sinni fyrr, erlendir fjár­festar eru farnir að láta til sín taka á Íslandi í meira mæli en áður og inn­lendir að taka sín fyrstu skref í að fjár­festa í erlendum tækni­fyr­ir­tækj­um.

Ég held að þessi þróun eigi eftir að halda áfram og held að það væri mikið heilla­spor að tengj­ast evr­ópska - og þá kannski ekki síst nor­ræna - sprotaum­hverf­inu enn sterk­ari bönd­um. Það er margt áhuga­vert að ger­ast í nor­rænu sen­unni. Augu fjár­festa og tækni­heims­ins bein­ast í auknum mæli þangað og ímynd frum­kvöðla og fyr­ir­tækja sem þaðan koma er með miklum ágæt­um.

Meniga er komið hvað lengst fyr­ir­tækja í „nýju sprota­bylgj­unni" sem fór af stað eftir hrun og að ná býsna góðum „sta­tus" á sínu svið­i. Teatime, sem stofnað var af fyrrum stjórn­end­um Pla­in Vanilla, mun afhjúpa nýj­ung­arnar sem þau hafa verið að vinna að síð­ustu miss­eri, og óhætt að spá því að það muni vekja mikla alþjóð­lega athygli þegar þar að kem­ur.

Fleiri spenn­andi sprota­fyr­ir­tæki eru á áhuga­verðum stigum fjár­mögn­un­ar, vöru- og við­skipta­þró­unar sem frétta er að vænta af á árinu, og von­andi verða slíkar fréttir reglan frekar en und­an­tekn­ingin innan fárra ára.

Allt í skýj­unum

Ég held að 2019 sé ákveð­ið á­fanga­ár í þeirri þróun sem orðið hefur síð­asta ára­tug­inn: Fyr­ir­tæki munu svo gott sem end­an­lega hætta að setja upp sína eigin net- og vef­þjóna og allur vöxtur á því sviði fara fram í stórum gagna­verum ann­arra - einkum og sér í lagi stóru skýja­lausn­a­fyr­ir­tækj­anna: AWS, Microsoft og ­Google. Tími tölvurekka í milli­stórum fyr­ir­tækjum er að líða undir lok (hann er lið­inn í litlum fyr­ir­tækj­u­m), en ég held líka að minni, „local" þjón­ustu­að­ilar muni eiga undir högg að sækja frá þessum stóru, aðgengi­legu og alltum­lykj­andi alþjóð­legu þjón­ustu­veit­end­um.

Talið þér íslensku frú Sirrý?

Íslensk mál­tækni hefur loks­ins fengið þá athygli sem hún á skilið og nú bæði úr nokk­urri fjár­mögn­un og hratt vax­andi þekk­ingu og gögnum að moða á því sviði. Þetta er nauð­syn­legt ef íslenskan á að eiga mögu­leika á að lifa af 21. öld­ina. Ég hef þó reyndar ekki síður - og jafn­vel frekar - áhyggjur af skorti á fram­boði af íslensku og íslensk­uðu efni á helstu miðlum og efn­isveitum ef svo á að vera. Það er reyndar ekki bein­línis tækni­legt mál, en eitt­hvað sem stjórn­völd, fram­leið­endur efnis og þeir sem koma að milli­vinnslu þess (svo sem þýð­ingum og tal­setn­ingu) ættu að leggja ofurá­herslu á að koma í fast­ari far­veg með aðilum á borð við ­Net­fl­ix, YouTu­be, ­Spoti­fy og Amazon.

Á gam­an­sömum nótum má reyndar færa rök fyrir því að við ættum alls ekki að leggja kraft í að kenna tækn­inni íslensku. Um dag­inn var ég í góðum hópi að ræða þá stað­reynd að nú eru rúm 21 ár liðin frá deg­inum sem ­Sky­net tók yfir heim­inn í Term­inator-ser­í­unni með væg­ast sagt afdrifa­ríkum afleið­ing­um. Ástæðan fyrir því að við höfum ekki orðið þess vör á Íslandi hlýtur að vera sú að tölv­urnar skildu aldrei íslensku.

Þarf ekki ein­hver að stöðva Eirík Rögn­valds­son?! ;)