Hafa lært íslensku, eign­ast vini og fundið sér áhuga­mál

Málið sem nú hefur ratað í fjöl­miðla snýst um fjögur börn, þau Abdalla, Rewi­da, Hamza og Mustafa, sem komu til Íslands þann 7. ágúst árið 2018 ásamt for­eldrum sínum Doaa og Ibra­him. Nú stendur yfir und­ir­skrifta­söfnun þar sem þess er kraf­ist að stjórn­völd stöðvi brott­vísun þess­ara ungu barna „sem eru hluti af sam­fé­lag­inu okkar og drepið ekki drauma þeirra og fram­tíð. Ykkur ber laga­leg og sið­ferð­is­leg skylda til þess að veita þessum börnum skjól og vernd og þið getið gert það án þess að þurfa að hafa mikið fyrir því,“ segir í áskor­un­inn­i. 

Þar kemur fram að á þessum rúmum tveimur árum sem þau hafa verið hér hafi börnin gengið í skóla og leik­skóla, lært íslensku, eign­ast vini, fundið sér áhuga­mál og velt því fyrir sér hvað þau vilji verða þegar þau verða stór. Þau hafi fest hér rætur og yngstu strák­arnir þekki ekki mikið annað en að vera á Íslandi. Þau hafi upp­lifað öryggi, frelsi, frið og skjól með þeim hætti að þau sjái raun­veru­lega fyrir sér fram­tíð – eitt­hvað sem sé ekki mjög algengt á meðal flótta­barna.

Í áskor­un­inni segir að lög­reglan hafi mætt heim til þeirra fyrir stuttu og til­kynnti þeim að þau fengju ekki að vera á Íslandi lengur og að hér sé ekki pláss fyrir þau. „Að íslensk yfir­völd vilji nú losna við þau sem fyrst – nánar til­tekið þann 16. sept­em­ber næst­kom­andi. Þá verða þau sótt af lög­regl­unni heim til sín, neydd upp í flug­vél og flogið til Egypta­lands – þaðan sem þau þurftu að flýja vegna ofsókna og ofbeldis af hálfu stjórn­valda þar í landi. Þar geta þau ekki verið og því mun þessi brott­vísun frá Íslandi þýða að þau munu aftur þurfa að leggja á flótta.“

Enn fremur segir að algjör­lega óháð óskilj­an­legri nið­ur­stöðu yfir­valda um að veita fjöl­skyld­unni ekki vernd á sínum tíma þá sé ekki með nokkru móti hægt að reyna að rétt­læta það að senda flótta­börn úr landi sem hafa verið á Íslandi í meira en tvö ár og að öllu leyti orðin hluti af sam­fé­lag­inu. Það sé ekk­ert annað en ofbeldi af hálfu íslenska rík­is­ins að ætla sér að fram­kvæma slíka brott­vísun og íslensk yfir­völd geti gleymt því að slík mann­vonska og grimmd verði lið­in. 

„Enn og aftur opin­bera íslensk stjórn­völd grimmi­lega og ómann­úð­lega stefnu sína í mál­efnum fólks á flótta sem felur fyrst og fremst í sér það mark­mið að veita sem fæstum vernd og koma fólki sem fyrst úr landi. Þegar íslensk yfir­völd eru ekki að reyna að end­ur­senda flótta­börn í skelfi­legar aðstæður á Grikk­landi reyna þau að losa sig við börn sem hafa verið hér á landi í meira en tvö ár.

Við viljum ekki þessa stefnu ykkar sem bygg­ist á illsku, skiln­ings­leysi, for­dóm­um, mann­rétt­inda­brot­um, algjörum skorti á sam­kennd og kerf­is­bundnu ofbeldi á fólki á flótta.

Við krefj­umst þess að þið stöðvið brott­vísun þess­ara ungu barna sem eru hluti af sam­fé­lag­inu okkar og drepið ekki drauma þeirra og fram­tíð. Ykkur ber laga­leg og sið­ferð­is­leg skylda til þess að veita þessum börnum skjól og vernd og þið getið gert það án þess að þurfa að hafa mikið fyrir því,“ segir í áskor­un­inn­i. 

Útlend­inga­stofnun synj­aði fjöl­skyld­unni um vernd í lok júlí í fyrra og var sú ákvörðun stað­fest af kæru­nefnd útlend­inga­mála rúmum fimmtán mán­uðum síð­ar. Reglu­gerð dóms­mála­ráð­herra um að veita skuli dval­ar­leyfi af mann­úð­ar­á­stæðum ef máls­með­ferð hefur varað lengur en í sextán mán­uði á því ekki við um fjöl­skyld­una.

Til stendur að vísa þeim út landi á mið­viku­dag­inn næst­kom­andi en eins og áður segir hyggst dóms­mála­ráð­herra ekki beita sér sér­stak­lega í mál­in­u. 

„Við höfum stytt máls­með­ferð­ar­tíma og sér­stak­lega í málum barna svo að það taki ekki lengur en sextán mán­uði í til­viki þeirra að afgreiða mál og ef það tekur lengri tíma en það þá fær fólk hér mann­úð­ar­leyf­i,“ sagði Áslaug Arna á RÚV. 

Furða sig á kald­lyndi og ónær­gætni í ummælum ráð­herra

Eftir orð dóms­mála­ráð­herra á RÚV sendi stjórn Sol­aris – hjálp­ar­sam­taka fyrir hæl­is­leit­endur og flótta­fólk á Íslandi frá sér ályktun þar sem hún harmar ummæl­in. 

„Stjórn Sol­aris furðar sig á kald­lyndi og ónær­gætni í ummælum ráð­herra um fólk í neyð sem lýsa algjöru skiln­ings­leysi á því óör­yggi, ótta, örvænt­ingu og óvissu sem flótta­fólk býr við.

Þá hafnar stjórn Sol­aris til­raun ráð­herra til þess að frýja sig ábyrgð í mála­flokki sem hann ber ábyrgð á og hvetur ráð­herra til þess beita sér fyrir því strax að öll börn sem hafa verið hér í svo langan tíma eins og tvö ár eru fyrir börn fái hér skjól og vernd. Það á við um Abdalla, Rewi­da, Hamza og Mustafa eins og önnur börn í svip­aðri stöðu sem hafa fest hér rætur og upp­lifa sig sem hluta af sam­fé­lag­inu. Það er með öllu óásætt­an­legt að komið sé fram við börn í við­kvæmri stöðu með þeim ómann­úð­lega og óskilj­an­lega hætti sem brott­vísun á slíkum tíma­punkti er. Við hljótum öll að vera sam­mála um það.

Að lokum vill stjórn Sol­aris koma því á fram­færi við ráð­herra að það væri ósk­andi að stjórn­völd settu sér stefnu í mál­efnum fólks á flótta sem byggir á mann­úð, sam­kennd og mann­rétt­ind­um. Það yrði ef til vill til þess að fólk neydd­ist ekki til þess að fara með sín við­kvæmu mál­efni í fjöl­miðla, sem er staða sem eng­inn finnur sig í án þess að vera neyddur til þess af örvænt­ing­u,“ segir í álykt­un­inn­i.