Ásmundur Frið­riks­son, þing­maður Sjálf­stæð­is­flokks, ásakar þrjá nafn­greinda fjöl­miðla, Kjarn­ann, Stund­ina og RÚV, um ein­elti og óheil­indi í við­tali við útvarps­stöð­ina Bylgj­una í gær­morg­un. Hann atyrti sömu fjöl­miðla úr pontu Alþingis á mið­viku­dag og ásak­aði þá um að ganga erinda stjórn­mála­afls.

Í þing­ræð­unni sagði Ásmund­ur: „„Ég sagði óvart SS-sveit­in. Sér­fræð­ing­arnir að sunn­an. Það fannst mér mjög mið­ur. Og hafi ég ætlað að vera með eitt­hvað gátt­læti í huga á þess­ari stundu, sem var mjög alvar­leg, að þá var það ekki svo. En það stóð ekki á við­brögð­un­um. Pírat­arnir stóðu hér upp og fóru að bendla mig við stormsveitir þriðja rík­is­ins. Og það er eins og þegar þeir tala um mig í þessum sal, að það er eins og bóndi blístri á hlýð­inn smala­hund, þegar Stundin og Kjarn­inn, í þessu til­felli, og oft­ast Rík­is­út­varp­ið, taka upp eftir þeim það sem ég mis­mælti mig hér í gær. Og þeir fara að bera mig saman við þessa morð­óðu hunda frá Þýska­land­i.“

Í við­tal­inu við Bylgj­una sagð­ist Ásmundur hafa upp­lifað ein­elti frá áður­nefndum þremur fjöl­miðlum og bætti við: „Frá því að ég fór að tala um hæl­is­leit­end­ur, þá hef ég verið settur á svartan lista af ákveðnum hópi fólks, fjöl­miðla­fólks. Það er bara alveg nákvæm­lega sama hvað ég segi í þing­inu, ef það er eitt­hvað and­stætt þeirra hug­sjónum eða ég er með skoð­anir sem þeim fellur ekki í geð, þá er ég bara tek­inn.“

Ásmundur tal­aði um SS-sveitir

Skil­grein­ingin á ein­elti er eft­ir­far­andi: Ein­elti er ofbeldi þar sem einn eða fleiri ráð­ast að einum og beita hann ofbeldi yfir lengri tíma.

Nú skulum við fara yfir nokkrar stað­reynd­ir. Í þing­ræðu sinni um fisk­eldi á þriðju­dag sagði Ásmund­ur: „En það er ein­hver SS-sveit, sveit sér­fræð­inga að sunn­an, sem kemur alltaf í veg fyrir að eitt­hvað ger­ist á Vest­fjörð­u­m.“

Ummælin voru frétt­næm fyrir tvennar sak­ir. Í fyrsta lagi vegna þess að Ásmundur ásak­aði óskil­greindan hóp um að standa í vegi fyrir fram­förum á ákveðnum lands­hluta. Í öðru lagi vegna þess að þau voru klaufa­leg og bjuggu til vafasöm hug­renn­inga­tengsl, vegna þess að SS-sveitir eru sögu­legar dráps­sveitir nas­ista. Fyr­ir­sögnin á frétt Kjarn­ans var: „Sagði SS-­sveit sér­fræð­inga að sunnan koma í veg fyrir fram­farir á Vest­fjörð­u­m“. Und­ir­fyr­ir­sögn hennar var: „Þing­maður Sjálf­stæð­is­flokks sagði að SS-sveitir sér­fræð­inga að sunnan kæmu í veg fyrir að atvinnu­líf, sam­göngur og virkj­anir fái að rísa á Vest­fjörð­um. Hann sagð­ist ekki hafa verið að not­ast við lík­indi við sér­sveit nas­ista.“

Þannig að það var sér­stak­lega tekið fram að Ásmund­ur, sem sjálfur valdi að not­ast við orðin SS-­sveit í mál­flutn­ingi sín­um, hefði ekki átt við sér­sveit nas­ista. Slíkt var eðli­lega end­ur­tekið í meg­in­máli frétt­ar­inn­ar.

En Ásmundur skautar yfir þetta í eigin fórn­ar­lamba­væð­ingu. Það að fjöl­mið­ill segi frétt af mál­flutn­ingi þing­manns í pontu Alþingis er bara ein­elti að hans mati. Það er ekki honum að kenna hvað hann seg­ir, heldur þeim sem segja frá því.

Ásmundur rukk­aði fyrir akstur

Ásmundur var að eigin sögn líka beittur ein­elti að hálfu þriggja fjöl­miðla í umfjöllun um akst­ur­s­pen­inga sem hann þáði á síð­asta ári. Í því máli var opin­berað í svari við fyr­ir­spurn þing­manns að Ásmundur hefði keyrt 47.644 kíló­metra vegna starfs síns á árinu 2017 þrátt fyrir að stjórn­ar­mynd­un­ar­við­ræð­ur, stjórn­ar­slit, kosn­ing­ar, páska­frí, jóla­frí og ótrú­lega langt sum­ar­frí hafi gert það að verkum að ein­ungis 80 dagar fóru undir þing- og nefnd­ar­fundi á því ári. Hann fékk 4,6 millj­ónir króna end­ur­greiddar frá Alþingi vegna þess kostn­að­ar, eða 385 þús­und krónur á mán­uði að með­al­tali. Eng­inn annar þing­maður fékk nálægt því jafn mikið end­ur­greitt, enda dugði upp­gefin keyrsla til að keyra 36 sinnum í kringum landið.

Fjöl­miðlar fjöll­uðu eðli­lega mikið um þessi mál því aug­ljóst var að pottur væri brot­inn. Og við blasti að hluti þing­manna hafði látið Alþingi, og þar með skatt­greið­end­ur, greiða fyrir akstur í próf­kjörs­bar­áttu sinni. Um það sagði Stein­grímur J. Sig­fús­son, for­seti Alþing­is: „Eigum við bara að hafa það skýrt að þátt­­taka í próf­­kjörum er ekki til­­efni til að senda inn eigin reikn­ing?“

Alþingi var á end­anum sam­mála því að end­ur­greiðslu­kerfið væri galið, það byði upp á mis­notkun og regl­unum var breytt í kjöl­far­ið. Við­bót­ar­greiðslur til þing­manna eru nú opin­berar á vef þings­ins.

Og hverju skil­aði það? Jú, því að þing­menn fengu sam­tals 4,9 millj­ónir króna end­­ur­greiddar frá Alþingi vegna akst­­urs eigin bif­­reiða á fyrstu sjö mán­uðum árs­ins 2018, eða um 701 þús­und krónur á mán­uði sam­tals. Ef end­­ur­greiðslur yrðu sam­­bæri­­legar síð­­­ustu fimm mán­uði árs­ins munu heild­­ar­greiðslur vegna akst­­urs eigin bif­­reiða nema um 8,4 millj­­ónum króna.

Alls hafa þing­­menn síðan til við­­bótar leigt sér bíla­­leig­u­bíla fyrir 11,3 millj­­ónir króna á fyrstu sjö mán­uðum árs­ins.

Í fyrra, á árinu 2017, fengu þing­­menn sam­tals 29,2 millj­­ónir króna end­­ur­greiddar vegna akst­­ur­s­­kostn­að­­ar, eða 2,4 millj­­ónir króna á mán­uði.

Á fyrstu átta mán­uðum árs­ins 2018 er heild­ar­kostn­aður Ásmundar vegna keyrslu inn­an­lands (á eigin bíl, bíla­leigu­bílum og vegna elds­neytis­kostn­að­ar) 1.665 þús­und krón­ur. Ef það með­al­tal heldur út árið verður heild­ar­kostn­aður vegna þeirra ferða hans 2.498 þús­und krón­ur. Kostn­aður skatt­greið­enda vegna keyrslu Ásmundar verður því rétt rúm­lega helm­ingur þess sem hann var í fyrra.

En Ásmundur er samt fórn­ar­lamb ein­eltis þriggja fjöl­miðla.

Ásmundur fór með stað­lausa stafi um múslima

Ásmundur segir rót ein­elt­is­ins sem hann telur sig verða fyrir vera þá að hann hafi farið að tala um hæl­is­leit­end­ur. Þorað að taka umræð­una.  Nú skal rifjað upp, sam­heng­is­ins vegna, að Ásmundur hefur tví­vegis ákveðið að tjá sig opin­ber­lega um ann­ars vegar múslima og hins vegar hæl­is­leit­endur með hætti sem átti ekk­ert skylt við raun­veru­leik­ann.

Í fyrra skiptið birti hann stöðu­upp­færslu á Face­book snemma árs 2015, í kjöl­far árása á skrif­­stofu Charlie Hebdo í Frakk­landi, þar sem hann velti því fyrir sér hvort bak­grunnur þeirra 1.500 múslima sem bjuggu á Íslandi hafi verið kann­aður með það að leið­­­ar­­­ljósi að kom­­­ast að því hvort þeir hefðu „farið í þjálf­un­­­ar­­­búðir hryðju­verka­­­manna eða barist í Afganistan, Sýr­land eða öðrum löndum þar sem óöld ríkir meðal múslima.“ Ásmundur við­­­ur­­­kenndi síðar að hann þekkt­i ­sam­­­fé­lag múslima „nán­­­ast ekki neitt“. Fjöl­miðlar fjöll­uðu um málið og öll þáver­andi for­ysta Sjálf­stæð­is­flokks­ins gagn­rýni Ásmund harð­lega fyrir ummæli hans. Núver­andi rit­ari flokks­ins sagði meðal ann­ars að það væri „væg­ast sagt átak­an­legt að vera í sama flokki og Ásmundur Frið­riks­son. For­­dómar og fáfræði ein­­kenna ummæli hans og passa engan veg­inn við þær frelsis og frjáls­­lynd­is­hug­­myndir sem ég trúi að meiri­hluti Sjálf­­stæð­is­­manna standa fyr­­ir. Velti fyrir mér hvort hann eigi ekki betur heima í öðrum flokki sem hefur gælt við þessar skoð­­anir áður með mjög ósmekk­­legum hætt­i."

Ásmundur brást við gagn­rýni á þessi ummæli sín með því að kalla þá sem köll­uðu hann ras­ista fyrir að segja hluti sem falla undir skil­grein­ingu hug­taks­ins...ras­ista. Hann var fórn­ar­lamb­ið. Sá sem varð fyrir ein­elti.

Ásmundur skrif­aði hræðslu­á­róður um hæl­is­leit­endur

Tveimur vikum fyrir síð­ustu kosn­ingar ákvað Ásmundur að birta aðsenda grein í Morg­un­blað­inu þar sem hann hélt ýmsu fram um hæl­is­leit­endur sem átti sér enga stoð í raun­veru­leik­an­um. Hann setti ein­fald­lega fram ósann­indi og ömur­legan hræðslu­á­róð­ur. Og stillti upp hæl­is­leit­endum að ósekju upp sem ástæðu þess að eldri borg­arar og öryrkjar liðu skort með afar óskamm­feilnum hætti. Hægt er að lesa ítar­lega hrakn­ingu með vísum í stað­reyndir á því sem hann hélt þar fram hér.

Fjöl­miðl­ar, þar á meðal Kjarn­inn, fjöll­uðu eðli­lega um þessa grein. Aldrei áður hafði þing­maður stærsta stjórn­mála­flokks lands­ins skrifað grein tveimur vikum fyrir kosn­ingar sem var drekk­hlaðin útlend­inga­andúð og stað­leys­um. Raunar hefur útlend­inga­andúð bless­un­ar­lega verið að mestu bundin við jað­ar­flokka í íslenskum stjórn­málum hingað til. Fram­ganga Ásmund­ar, og skortur á við­brögðum innan flokks við henni, var því afar frétt­næm.

En Ásmundi fannst vegið að mál­frelsi sínu, sem hann telur að nái yfir það að segja hvað sem er án þess að því sé svarað eða stað­reynt. Annað er ein­elti.

Byrði Ásmundar og ann­arra mið­aldra hvítra karla

Ásmundur kvart­aði einnig yfir því á Bylgj­unni í gær­morgun að það væri „engar síur gerð­ar“ hjá fjöl­miðl­um. Þar átti hann við að þátt­ar­stjórn­andi Silf­urs­ins á RÚV hefði í febr­úar síð­ast­liðnum átt með ein­hverjum hætti að koma í veg fyrir að gestur þátt­ar­ins, þing­maður Pírata, segði að rök­studdur grunur væri um að Ásmundur hefði dregið að sér fé í akst­urs­mál­inu. „Því var haldið fram í mörgum fjöl­miðlum að ég væri þjófur og það er þyngra en tárum tekur að búa við það. Ég er mjög við­kvæmur fyrir því.“

Með þessum orðum sýnir Ásmundur að hann hefur hvorki skiln­ing á til­gangi fjöl­miðla – að upp­lýsa almenn­ing og setja hluti í sam­hengi – né lögum um fjöl­miðla, sem taka það skýrt fram að við­mæl­endur bera sjálfir ábyrgð á eigin orð­um.

Það er örugg­lega erfitt að vera hvítur mið­aldra karl í sam­fé­lagi þar sem réttur slíkra til að segja og gera óboð­lega hluti er ekki lengur alger. Sumir þeirra líða vít­isk­valir yfir því að mega ekki lengur koma fram af óvirð­ingu eða með lít­il­lækk­andi hætti við kon­ur. Öðrum, eins og Ásmundi, líður illa yfir því að mál­frelsi þeirra til að bera á borð van­hugs­aða, og oft á tíðum meið­andi, orð­ræðu fylgi ekki frið­helgi gagn­vart rétt­mætri og eðli­legri gagn­rýni.

Ásmundur ber ábyrgð á því sem Ásmundur segir og ger­ir 

Þessir menn eru ekki fórn­ar­lömb og það er móðgun við þá sem raun­veru­lega verða fyrir ein­elti að kalla umfjöllun fjöl­miðla um orð og gjörðir stjórn­mála­manns slíkt.

Við Ásmund Frið­riks­son er ein­ungis þetta að segja: þeir sem bjóða sig fram til að gegna opin­berum störfum verða að þola umræðu og umfjöllun um störf þeirra. Það er ekki ein­elti heldur aðhald.

Þessi þrjú mál sem hann tínir til eru öll þess eðlis að frétta­flutn­ingur um þau er full­kom­lega eðli­legur og nauð­syn­leg­ur. Og öll málin eru til komin vegna þess að Ásmundur tók ákvarð­anir um að segja eða gera þá hluti sem eru and­lag frétt­anna.

Það voru ekki fjöl­miðlar sem ákváðu að fara með stað­lausa stafi um hæl­is­leit­end­ur, heldur Ásmundur Frið­riks­son. Það voru ekki fjöl­miðlar sem rukk­uðu Alþingi 4,6 millj­ónir króna á einu ári fyrir keyrslu, heldur Ásmundur Frið­riks­son. Og það voru ekki fjöl­miðlar sem ákváðu að tala um SS-sveitir í pontu Alþing­is, heldur Ásmundur Frið­riks­son.

Ef þing­mann­inum svíður að um hann sé fjallað vegna axar­skafta þá ætti hann að líta í eigin barm. Hann ber ábyrgð á eigin orðum og gjörð­um, ekki sá sem segir frá þeim.